hani bir zamanlar çok modaydı, metrolarda falan, koca soğutucular vardı, bozuk para atar, içecek, çikolata, kraker alırdık. makine bize fiş vermediği dolayısıyla vergi kaçakçılığı yaptığını farkettim ve biraz içerleyip biraz dışarladım geçen. sonra veryansın, alsönsün ettim, ileride ben de üniversite kantinin ortasına ders kitabı kutusu koayacağım. "adı lüp lüp makinası olsun", misal, kitap 32 tl ise bozuk para olarak atsınlar delikten, akşam sayarken gerçeğinden çokmuş gibi gözükür o paralar hem avuçlarımda. manevi doygunluk yaşarım.
sonra kendimi durduracak değilim, başka şeyler de düşündüm.
serdar ortaçın konserinde klibinde ordan oraya zıplayan dansçı kızları bu kurban bayramında , kurbanları keserken, misal, koçların boynuzlarınan tutmakla falan görevlendirilse. kimse "biz kestik, dağıtacak gariban bulamadık etrafımızda" diyemez hem.
ilkokulda, kafasında zaman zaman bit olduğunu ileriki yaşlarında söylemekten utanan gençlere, ücretsiz özgüven terapileri yapılsa.
annelerimizin her soğuk algınlığımızda yaptığı, "bunu iç iyi gelir" çorbaları, kınıyor adlı bir firma olarak eczanelerde satışa sunulsa. işe yaramasa da psikolojik anne desteği olur hem.
kız arkadaşını tavlamaya çalışan, karşılık bulamayınca "amaaan şaka yapmıştım ki. hemen de tribe girdin." diyen bir kaç genç, ibret-i alem olması açısından, dansöz kıyafeti giydirilip cadde boyunca iki tur koşturulsa.
bütün dünya böyle projelere inansa, bir inansa, hayat her gün bayram olsa, insanlar el ele tutuşsa, ikilik olmasa, uzansak çayırlara, türkümle kapıyorum
