En son sanırım iki üç ay evvel, corona illetinden evvel, bir dost meclisinde böyle gülmüştüm.
Ama ne gülmek... Nefes alamıyorum...Çırpınıyorum artık...
Espriler ard arda patlıyor, susmak ne mümkün?
Gözlerimde yaşlar, nolur susuuuuunnnn diye hönkürerek hatta yalvararak kendimi yerde buluverdim.
Yazarken bile hunharca gülüyorum.
Ziyaaa!, sen manyaksın olummm!
