(bkz: steve mcqueen) filmi.. ama bu o büyük amerikalı oyuncu olan değil. neyse filim çok iyi . uzun plan çekimler gereksizde uzatılmış gibi görünse de ( gardiyanın yerleri yıkama sahnesi), çekimler, ışık, karanlığın ve ışığın kontrast uyumu şahaneydi .. bana alan parkerın birdy filmini anımsattı.. rahip don ile bobby nin uzunca soluklu ve 2-3 planda çekilmiş diyalog sahnesi filmin can alıcı bölümlerinden biri. yönetmen ne kadar objektif vermeye çalışsada biraz irayı kayırmış ya de cidden olaylar gerçekte de böyle gelişmiş. ama işin ilginç yanı ajite edilecek o kadar sahne olduğu halde, acıyı kavurmadan vermesi çok hoş yönetmenin. hani bobbynin o sırtı yara bere içindeyken veya annesine bakıyorken veya o sahnelerden birin de arkada fon müziği olarak "şu fıratın suyu akar derindir" diye giden parçayı çalsa; hani bobbynin küvet sahnesinde hastabakıcılar değişir ve bobby küvetten yardımsız çıkmaya çalışırken de eye of the tiger çalsa, bizde kapalı gişe oynardı. bir de, * onur, gurur, irlandalı belfastta on kaplan gücündedir, ideolojik söylemler falan filan yok ya da ben dikkat etmedim. sadece neden var bunuda soyut değil somut söylemlerle destekliyorlar .. bu kadar ..bir daha ki sinema kuşağında görüşmek dileğiyle..
Tanıtım yazılarında açlık grevi, politik, IRA gibi ifadeleri gördüğünüzde gözünüzde klasik bir "politik film" olarak canlanan, ama filmi bitirdiğinizde steve amcanın çok daha büyük şeyler başardığını bize gösteren filmdir.
20 dakikadan fazla süren ıra militanı ve peder arasındaki konuşmada politik olarak bize ders niteliğine geçecek cümleler seçilen filmdir. konuşma aynı sahne, mekanda ve oturularak konuşulsada sıkmayan bir diyalogdur. özgürlük, din, devletler konusunda oldukça sağlam anektodlar içerir.
12 eylül öncesi ve sonrasında ülkemizde çok fazla sayıda uygulanmış bir direniş biçimi olan açlık grevlerinin, yurdumun apolitik gençleri tarafından bir nebze de olsa anlaşılmasını sağlayabilecek acıklı bir ingiliz filmi. ki bu tarz "sanat filmi" başlığı altındaki filmleri de yukarda bahsi geçen gençlerimizden kaç tanesi izler orası ayrı bir konu.
ingiltere deki yaşanmış bu direniş, politik suçluların ülke farketmeksizin en ağır şekildeki zulumlara maruz kaldığını gösteriyor.
filmin tek adam akıllı diyaloğu olan peder ile bobby nin görüşmesi bize tüm olayların nasıl olduğundan, dini inanışlara kadar birçok noktada ışık tutuyor.
sırf hapishane de uygulanan battaniye, yıkanma ve kendi kıyafetlerini giyme özgürlüğünün sağlanması için açlık grevine giden kararlı ve boyun eğmeyen ira mensuplarının filmidir.
insaniyet açısından da izlenmeli ve izlettirilmeli.
