işte neşeli bir baloya yolculuk! Çocuklar kadar şen bir giriş. Liszt'i tanıyanlar, bu girişe aldanmazlar asla; çünkü o ne yapar eder, hançerini çıkarır tonu o neşeli seviyelerden düşürerek ve dertlere salar insanı daima. Bir dalga gelir ve neşeyi alır, götürür. Liszt, içindeki neşenin de hiç bitmeyeceğini anlatırcasına, yeni bir neşe döker piyanoya. Ardından ortaya hançer çıkar. Eserin daha ortasına gelmemişken, Liszt'in "dili" çözülür. Dokunmaya başlar yine her zaman dokunduğu Limbik sisteme. Neşeyle karamsarlığın dengesini çağrıştırır bu eseri; belki kendi genel ruh halini anlamamız mefhumu söz konusu olduğunda, en yardımcı eserlerinden biridir.
"Siz istediğiniz kadar alın neşemi; karamsarlığımdan da bir o kadar bağışlarım."
