Vurucu başlar. Liszt, bunda, o stabil filozof karamsarlığını sokar kapıdan içeri. Bir "merhaba" bile demeden derse koyulur. Önemli bir şeyini kaybetmiş bir adamın umarsız arayışı hissedilir derin ve kalın notalarda, ara sıra incelerden kaçırılan parmaklarla yapılan rapsodide. Ardından ince notalarda gerçekleşir aynı arayış. Kayıptır, bulamaz bir türlü o*nu. Ama arayışı, bir eser olacak derecede kasvetlidir. Sonra bir pes edişten ziyade, bir rest vardır kullanılan kuvvetli vurgularda; tok notalar çarpar tek tek; romantik olmamalarına karşın, akışkandırlar. Yalnızlıkta, düşünceleri ve hayal gücüyle muhteşem bir eğlence edinen "hasta" bir adamdır artık o.
