önce bir insan tanımı yapmayı bilen insan lazım, bu tanımı yapabilip yinede buna engel oluyorsa, bu seferde engel teşkil den şahsın insnalığından şüphe etmek lazımdır.
hümanizm'in özü , aydınlanma değerlerinin diğer yakasında kalmış insanları gerici , yobaz , çağın çook çook dışında kalmış olarak tasnif ettiği müddetçe , bu hamur çook su götürür.
ortaçağ felsefesinin moderniteye göre tamamıyla karanlık ilan edildiği , ve üstüne egocentric bir felsefeyi ikame ettiği bir gerçek . e buradan da insanlara saygı , sevgi , hoşgörü , tahammül çıkmadığını gördük . yo yo görmediğimiz için , sadece tarih kitaplarında iki paragrafta yapılan tanımlarla algıladık hümanizmi .
human-izm adı üstünde halbuki değil mi? insancılık. pehh
sartre bile varoluşçuluğu hümanizm olarak sunabiliyorsa , işte o kadardır humanizmin insan anlayışı.
o halde şöyle buyrun: (bkz: hümanistim olum ben hayvanları çok severim)
aslında bu entry'E cok uzun tanimli entry girmek isterdim ama kısa ve öz entry girmek daha karli.
evet nasil insanlar mi humanizm'i boklayanlar. bilmeyen, arastirmayan, anlamayi değil zart zurtla saldirmayi tercih eden, yapmayi değil yikmayi seven, neden sonuc iliskisini daha dogrusu diyalektik materyalizimi götünden anlayan insanlar, humanist olmaya engel insanlardir.
