dokunulmazlık gibi bir güçten kimsenin kolay kolay vazgecemeyeceğini bildiğimiz halde hala bunu bu meclisin kaldrımasını beklediğimiz durumdur.
hatırlarım, bülent ecevit başbakan iken şu andaki hükümet kadrolarının büyük kısmı bu konuda derin eleştiri yapıyordu. hatta 2002 seçimlerinde şimdiki başbakanın duble yollardan sonra propagandasını yaptığı en önemli ve umut vaad eden konulardan biriydi. yalnız aradan geçen 7 yıla yakın zamana baktığımızda bu umutlarımız hep boşa çıktı.
artık siyasette şeffaflık istiyoruz söylemi, 2001 krizi ve sonrasında iyice alevlenmişti. heralde bunu da seçim propagandası olarak kullandı. şimdi ise duymamazlıktan geliniyor.
dokunulmazlık milletvekilleri için gerekli olmasaydı anayasaya koyulmazdı. kafası esen savcı milletvekiline dava açarsa yargı zaten müdahale ettiği yasamaya tamamen el atmış olur. kuvvetler ayrılığı her ne kadar sözkonusu olsa da, yasama diğerlerinden bir adım öndedir, ve halk iradesinin tecelli ettiği ilk yerdir. dolayısıyla diğer kuvvetlerin işleyişini de kanunlar ile o belirler. bu açıdan yasama organı üyelerinin anayasa ve yasa da belirtilen husularda dokunulmazlığı olması çok doğaldır.
