son zamanlarda çok kişinin aklını kurcalayan sorudur.
yav arkadaş tamam, bir kere herşeyden önce bir insan öldürülmüştür ve bu kabul edilemez kabul. o kişinin etnik kimliği de bu değer yargısını değiştirmemelidir, o da doğru.
ancak, bu cinayetten itibaren oluşan bir hallenme var ki, orası hem kafayı hem de vicdanı kurcalıyor. iş öyle bir hal aldı ki, sokaklarda nerdeyse her caddeye heykeli dikilecek kendisinin, dışarıda birine selam versen cevap olarak; "hepimiz hrant'ız, hepimiz ermeniyiz" diyecek diye korkulur oldu.
şimdi bugün vatan kahramanı ilan edilen hrant dink'in bir kaç söylemine kulak verelim (verelim ama şimdiden uyarıyorum, biz burada bu söylediklerinden dolayı sokak ortasında hem de arkadan vurularak katledilmesi haktır falan asla demiyoruz) :
bir konferansta:
"istiklal Marşı'nın (Kahraman ırkıma bir gül) bölümüne geldiğinde susuyorum. Allah'ınızı severseniz, bu mu bütünleştirici ulusal marş. Herkes kendi ırkına gönderme yapıyor. Bölücülük bu."
diyor, ben şahsen bu vatanın şehitlerinin kanı birnevi mürekkep olup da yazılmış istiklal marşı'na bölücü yakıştırmasına çok içerledim
ermeni kimliği ile ilgili bir yazısında:
"Türk'ten boşalacak o zehirli kanın yerini dolduracak temiz kan, Ermeni'nin Ermenistan'la kuracağı asil damarında mevcuttur."
"Ermeni kimliğinin bugünkü yapısını şekillendiren ve Ermeni kimliğinde bir tür kanserojen tümör işlevi gören asıl etken "Türk" olgusudur."
gibi ifadeler kullanıyor ki, yorum yapmak bile lüzumsuz.
aslında bu gibi örneklerden daha var ama artık dahasını yazarsak kışkırtıcı konumuna düşebiliriz, ama benim anlatmak istediğim evet , üzülürüz bir insan, bir baba, bir eş öldürüldü diye, fakat hrant dink kör olarak ölüp gözü bademleşenlere en iyi örnektir, bu bağlamda neyi kahramanlaştırdığımıza dikkat etmeliyiz, hem de örgüt mü öldürdü ya da öldürmedi tartışmalarını bahane ederek, yoksa bir örgütün kahpece öldürdüğü kesin olan 30 bin den fazla evladımıza ayıp etmiş oluruz,
bir tanesi için bile bu çapta bir yaygarayı koparmadığımız için.
memlekette sağ kalmak, güpegündüz arkadan vurulmamak için illa kahraman mı olmak gerektiği sorusunu akla getiren bir yaklaşımdır. tamam abartmamak lazım, tamam fikirlerinde bize itici gelen şeyler olabilir; ama adamı öldürmek de gerekmez. bırakın da insanlar fikirlerini beğenmesek de, etnik kimlikleri bize uzak olsa da, sağ kalsın, kalleşçe sokak ortasında katledilmesin. böyle şeyler olunca da bırakın insanlar bunu normal addetmesin, tepki de gösterebilsinler. tabii ki abartmaya , istismar etmeye gerek yok, ama böyle bir vakaya tpki göstermeye gerek var. yoksa yarın öbür gün "ne var ki bunda" denip çatır çatır sokak ortasında cinayetler, maraş katliamı benzeri kara lekeler gene türkiye'nin gündemine oturabilir, bazılarınca vakayı adiye sayılıp görmezden gelinebilir.
