bu garip bir veda olacak, çünkü aslında hep içimdesin.
ne kadar uzağa gitsem de, gittiğim her yerde benimlesin.
ama söylenecek söz yok.
gidiyorum ben.
hoşçakal. *
daima! sınıfımızı bilme şiarıyla tartışılırken bandista tayfasında, bizzat üretim araçlarımızı, kulaklık ve
mikrofonumuzu kapağa taşımak fikrine koşut âlemimizin en güzel ve yaygın marşlarından biri, bella ciaoda
kendi eylemci tecrübemiz içinden, yıllar, kentin sokakları, devrimci iyimserliğimiz içinden süzülerek bize bizim
kuşağımızın hikâyesini bu sözlerle anlatıyordu. bir kez de böyle söylemek istedik. bandistadan doksanlardan
bugüne bir güzelleme. bir 6 kasım sabahının sürpriz güneşi eşliğinde.
--spoiler--
denilse bir türlü denilmese bir türlü olan kelimedir.her türlü acıtacaktır.aslında tüm hoşluğu içinde geçen 'hoş'çakaldan ibaret olan sözdür.o kadar derin anlamlar barındırırki o 8 harf 3 hecelik bünyesinde.sözün bittiği yerdir hoşçakal.hoşçakalınmayacaktır bilinir, ama bazen birşeyler söylemek gerekir.
nedense bu kelimeye fazla anlam yüklememden kaynaklı olacak ki aklıma hep bu şey gelir.
Kimdi kimdi kalan?
Giden mi suçludur herzaman?
Ne zaman başlar ayrılıklar
Dostluklar biter ne zaman
Her geçen gün bir parça daha
Aldı götürdü bizden
Aynı kalmıyordu hiçbir şey
Değişiyordu herşey
kendiliğinden
Artık çözülmüştü ellerimiz
Artık bölünmüştü yüreğimiz
Birimiz söylemeliydi bunu
Ötekini incitmeden
Kimdi giden kimdi kalan
Aslında giden değil
Kalandır terkeden
Giden de
bu yüzden gitmiştir zaten.*
Emre Aydının çok güzel bir şarkısıdır her yaş gurubu dinleyebiliyor bana göre tam bir numara şarkı.Yandaki adresten dinleye bilirsiniz. http://www.youtube.com/watch?v=yaoexrnywma
daha kaç kere ağlatabileceğini merak ettiğim şebnem ferah şaheseri.
yıllardır ne zaman dinlesem ağlarım, aşk tesadüfleri sever yüzünden daha bir ağladım.
geçenlerde uyku uyanıklık arası duyduğum 'ulan bu adam ne diyor? nasıl şarkı bu?' diye rüyamda iç geçirmeme sebebiyet veren şarkı.
duyduğum dizeler aynen şöyle,
hoşçakal alacaklılar seni bulsun
daha durmam borçlarımı da ben unutuyorum
bayram tatilinde trafik kazası geçiren ve hayatını kaybeden bir arkadaşımız için okulda anma töreni düzenlenmişti. onun fotoğraflarından yapılan bir videoda arka fonda emre aydın'ın hoşçakal şarkısı vardı. o günden beri bu şarkıyı dinledikçe dünyada ölüm diye bir gerçeğin olduğu aklıma geliyor.
çok güzel bir murat dalkılıç şarkısı. hatta bence en güzeli. kasaba albümünden bir parça. insana kendisini iyi hissettiriyor nedense. sözleri de aynen şöyle:
Dün yine oturdum sessizce,
Güneşin bizim için battığı ıssız sahile.
Git gide yosun tutmuş bir ev,
Martılar küsmüş sen yoksun diye.
Durma, mutlu ol hayatta.
iki gözüm, gülsün yüzün,
Arkana bile bakma.
Gidenken her şeyi al yanında
Mutluluğu al, kederi de al,
Güzelim hoşçakal.
