sakatlanmış numarası yaparak herkes zorla ciddi duruma düşürülür, kız gelip ''çok acıyor mu?'' dediği anda bir bakış atılır ve ayağa kalkılır yürümeye başlanır(topallayarak). bir süre sonra lan bu iyi oldu bile dedirtir insana.
(bkz: düşmez kalkmaz bir allah)
insandır, düşerde kalkarda. gülüyorsa zavallıdır, hayat onu düşürmüştür çoktan haberi yoktur. şefkatle ilgi gösterdiyse "insan"dır, insan evladıdır.
merdivenlerin önünde banketler, setler olur ya? işte ben o setlerin ta amına koyayım sözlük. cok doluyum lan. anlatayım da dinle.
bundan uzuuuun zaman önce ben tıfıl bir liseliyken, anadolu sınıfında neslihan diye bi kız vardı. hoşlanmak falan değil, resmen ölüyodum sözlük, içim titriyodu her gördüğümde, aşıktım seviyodum, ölürdüm onun için. yakın zamanda gidip açılacaktım, yarim olacaktı o benim, sevgilim olacaktı, hayatımın anlamı olacaktı, canıma tak etmişti artık.
şimdi şöyle bi sahne hayal et:
okulun merdivenlerinden arkadaşım özgürle beraber iniyorum hızlı hızlı, aşşada top oynicaz teneffüsten giden her saniye önemli bizim için. 3. kattan 1. kata geldiğimde kafamı kaldırmamla birlikte onu gördüm. kalorifere yaslanmış, altın sarısı saçları, bakmaya doyamadığım deniz mavisi gözleri ile, neslihan orada, arkadaşıyla geyik halindeydi. neslihanı görür görmez direkt elim ayağım dolandı sözlük, ve o lanet olası, o ocağı sönesi, o amına koyulası merdiven seti yüzünden, son 6. basamakta öyle bir düştüm ki ben, öyle bir yuvarlandım ki...
tabii ki neslihan gülme krizlerinde, sırf neslihan değil, olaya şahit olan herkes gülme krizinde...
o an hayatım mahvolmuş gibi hissettim, herşey bitmişti, rezil olmuştum. bi tarafıma birşey olmamıstı ama, yaşadığım dumurla birlikte sanki 300 kilo olmuş, yerden kalkamıyordum. bitiktim. yerden kalkmaya gücüm yetmiyordu. allahtan özgür yanımdaydı da, kaldırıp taşıyarak götürdü beni ordan.
ondan sonra neslihanın yüzüne bir daha bakamadım sözlük, o ise bana hep baktı, beni her gördüğünde suratıma anlamlı anlamı bakıp güldü...
