merdivenlerin önünde banketler, setler olur ya? işte ben o setlerin ta amına koyayım sözlük. cok doluyum lan. anlatayım da dinle.
bundan uzuuuun zaman önce ben tıfıl bir liseliyken, anadolu sınıfında neslihan diye bi kız vardı. hoşlanmak falan değil, resmen ölüyodum sözlük, içim titriyodu her gördüğümde, aşıktım seviyodum, ölürdüm onun için. yakın zamanda gidip açılacaktım, yarim olacaktı o benim, sevgilim olacaktı, hayatımın anlamı olacaktı, canıma tak etmişti artık.
şimdi şöyle bi sahne hayal et:
okulun merdivenlerinden arkadaşım özgürle beraber iniyorum hızlı hızlı, aşşada top oynicaz teneffüsten giden her saniye önemli bizim için. 3. kattan 1. kata geldiğimde kafamı kaldırmamla birlikte onu gördüm. kalorifere yaslanmış, altın sarısı saçları, bakmaya doyamadığım deniz mavisi gözleri ile, neslihan orada, arkadaşıyla geyik halindeydi. neslihanı görür görmez direkt elim ayağım dolandı sözlük, ve o lanet olası, o ocağı sönesi, o amına koyulası merdiven seti yüzünden, son 6. basamakta öyle bir düştüm ki ben, öyle bir yuvarlandım ki...
tabii ki neslihan gülme krizlerinde, sırf neslihan değil, olaya şahit olan herkes gülme krizinde...
o an hayatım mahvolmuş gibi hissettim, herşey bitmişti, rezil olmuştum. bi tarafıma birşey olmamıstı ama, yaşadığım dumurla birlikte sanki 300 kilo olmuş, yerden kalkamıyordum. bitiktim. yerden kalkmaya gücüm yetmiyordu. allahtan özgür yanımdaydı da, kaldırıp taşıyarak götürdü beni ordan.
ondan sonra neslihanın yüzüne bir daha bakamadım sözlük, o ise bana hep baktı, beni her gördüğünde suratıma anlamlı anlamı bakıp güldü...
üniversitede hoşlandığım kızı görünce ayaklarım dolandı ve tam kızın önüne dizlerimin üzerine düştüm. o rezilliği toparlayayım diye ağzımdan bianda "ben düştüm aşk ateşine, sende düşme yanarsın" dedim (bunu nasıl dedim hala inanamıyorum). kız gülümsedi, "beni uyarmak için mi düştün" dedi. bende "hazır dizlerimin üzerindeyken sorayım, benimle evlenirmisin" dedim, tokatı yedim. 1 hafta sonra çıkmaya başladık, hayatımın 3 yılını zehir eden o kadından sonra herkese söylüyorum, "ben düştüm aşk ateşine, sen de düşme yanarsın"
An itibari ile yaşadıgım olay.Hiç istifimi bozmadan kızın 5-6 basamak arkasından çıkıyodum.Hadi lan az hızlı çıkayım havam olsun deyip saçma sapan bi strateji geliştirdim(Hay aklima sicayim) lap diye düştüm sonra istifimi hiç bozmadan kalkıp devam ettim ama herşey bitmişti nedensizce sırıtarak kızın yanından geçtim.Bir ders sonra kız bankta oturuyodu bana iyimisin dedi bende hemen yanına gidip dengemi kaybettim felan dedim.Bir kaç dakka konustuktan sonra zil caldi.Kızın bedeni vardı ben kalkarken görüşürüz dedim oda el sallar gibi bi hareket yaptı.Ama yine aptal ben ne sandım (ÇAK YAPIYO SANIP CAKTIM).Artık kesinleşmişti, beni bir iğrenç bi yaratık gibi görüyodu sanki ,yada ben öyle düşünüyorum.Ama sanirim kiz ondan hoslandigimi anladi boyle salakliklar yapinca
(bkz: düşmez kalkmaz bir allah)
insandır, düşerde kalkarda. gülüyorsa zavallıdır, hayat onu düşürmüştür çoktan haberi yoktur. şefkatle ilgi gösterdiyse "insan"dır, insan evladıdır.
