hayallerdir hoşlanılan erkekten çocuk doğurmak. hayaller.. her gece uykuya dalmadan önce kurduğumuz tatlı küçük materyaller. bilim, ilim, irfan, din, evrim, tanrı, peygamber ve adına ne denirse.
ismin bir önemi yoktu. ırkında bir önemi yoktu. hele hele düşlerin hiç bir önemi yoktu. belki de bu anlamda kurduğumuz hayaller materyaldi. ve belki de zamanın.
doğacak çocuğun bizden isim hakkı istemesi onun adına belki de önemliydi ve belkide babasını bilmesi ve belki de milliyetini bilmesi. ve dinini. yarın sorgulandığında tanrıya en çelişkisiz bir biçimde cevabını vermeliydi.
ya ömrümüz, ya tercihlerini belirlediğimiz cinsiyetlerimiz. isim hakkı bizim elimizdeydi, ırk desen bir yere kadardı. homoseksüel yada heteroseksüel, gay yada lezbiyen..tanju ya da ayşe. ne fark ederdi.
yetiştirilme tarzı, alınan oyuncaklar gideceği okul, eğitim hayatı. bunlar belirlenebilirdi. belki tövbe edip dinini değiştirebilirdi, belki isyan edip ateist olabilirdi.
bir çocuğun olmasını istemek doğaldı. imkansız değildi. yapay ya da suni döllenme. ve adına her ne derseniz demeniz. tıp ilerlemişti. teknoloji başını almış gitmişti. ya bu kadar kötü dünyaya bir çocuk getirmek ne kadar akıllıca idi.
bir erkeğin, erkek sevgilisinden çocuk doğurmasını istemesi kadar olağan bir şey yoktu.
tanrı o kadar da katı yürekli değildi, katı olan bu dünyanın şartları idi.
ve dünyaya getirdiğin kızının, onun, o canın, senden bir parçanın büyüdüğünü görmek, saçlarını taramak, okula göndermek. işte belki de o zaman inancı olmayan sevgilim senin mekanında sabahlıyacaktı tanrım. ve belki de onu sana getirecek tek şey buydu.
