hoşlanmak, gelip geçer. sevmek, hoşlanmanın bir level üstü olup, daha kalıcıdır duygu yoğunluğu minimum düzeyde yaşanır. aşk ise, yaşanan delilik ve bağımlılıktır. aynı zamanda aşk saplantıdır da, sahip olma güdüsü taşır.*
hoşlanmak bir anlıktır. sevmek ise ondan biraz daha ileri seviyededir. o'nun için herşeyi yapacak kadar yoğun olmaz duygularınız. aşk ise her türlü deliliği yaptırabilecek kadar yoğun bir duygudur.
birinci aşama: hoşlanma
hafif hafif heyecanlanmalar, böyle ufak ufak gıdıklanmalar yürekte. birlikte vakit geçiriyorsanız, saçma sapan mutluluklar. her boka sevinmeler diyerek başlar.
ikinci aşama: sevmek
biraz daha fazla vakit geçirdiyseniz veya karşınızdakini tanımak için biraz daha fırsat bulduysanız heyecanın artması, olmadığı zamanlarda onu düşünmeyle başlayıp sonu gelmeyen histir. hele bir de erkekseniz, çok kolay geçersiniz bu aşamaya. ilgi gördüyseniz karşınızdakinden durum gittikçe vahimleşir de bunu göremezsiniz
sondan bir önceki aşama: aşk
bunun tarifi pek kolay değil elbet. belirtileri vardır kimi zaman basit anlatılabilecek. onsuz yapılamayan zamanlardır bu zamanlar. onunlayken keyif aldığınız şeyler, onsuzken keyif vermez. damak tadınız bile ona endekslidir ve düşünceleriniz onun düşüncelerini referans almadan hareket etmez. onsuz zaman geçirememeye başlamışınızdır çoktan ve kendiniz kalmamıştır artık. "ben" kavramını yitirip, "biz" kavramına geçmişinizdir; ya da çok daha tehlikeli olan "o" kavramında kilitlenmişsinizdir.
son aşama: ölüm
bedenen olan değil, ruhen gerçekleşen yitimdir bu. kendinizi tamamen öldürmüşünüzdür. onunlaysanız sorun görünmemektedir, ama onsuzsanız siz bir ölüsünüz. bu durum için ataol behramoğlu'nun çok güzel bir dizesi vardır: ölümdür tek başına olan, aşk iki kişiliktir.
ağzınıza ufak ufak sıçmaya başlayan bu duygular, görüldüğü gibi zamanla sizi lağım çukuruna dönüştürür. siz de almaya başlamışsanız bir kere, karşı koyamazsınız artık bu işkenceye.
