her iki taraf için de, her ilişkide özveri ve ödün vermek gereklidir, eğer çok güzel bir dengeye oturtulmuşsa, bu durum olması gerekendir. aksi taktirde özverisiz bir ilişkide "biz" olmak yerine herşey "ben" ve "sen"'e dönüşür,ve akıllı insanlar bunun dengesini çok iyi ayarlayabilirler, kişiliklerini kaybetmeden, ama kalıplaşmışlık yerine biraz daha esnek sınırlar çizerek, ufak değişimlerden korkmayarak. *
bir kızın kölesi haline gelebilecek, ayrılınca da sap gibi ortada kalacak erkektir.
ne olursa olsun, bir insan asla benliğini yitirmemelidir.
Sevebilirsiniz, hatta ölebilirsiniz aşkınız uğruna.
Ama bir aşkın köpeği olmak değil, efendisi olmak yakışır insan olana!
+ verengül... verengüll benn seni seviyorumm!!
- ayy berkecaaan sen naaptın be güzelim. ben lezbiyenaaam!!
+ ihi ihihi he he höö
- iyisin dimee?
+ ayool şekerim ben de bişe sandaam. bu gece bana gelsene.
hoşlandığı kız yüksek ihtimalle artık ondan hoşlanmayacakır,bi insan izzeti nefsi için yaşar die öğrenmedik mi yıllardır?kız olsun erkek olsun nedir bu sevgilisi olunca,hoşlandığı biri olunca karaktersizleşme durumu hiç anlayamadım.sanki bu dünyada var oluş sebepleri bi tek onlar geri kalan herşey çöpmüş gibi.
hoşlandığı kıza göre değişebilir aslında.
ulan düşün ki allahın dağından gelmişin paranda var bir kaç gecelik kaçamak yapıyosun * girdin bir ortama. lan "selamün aleyküm bacılar" diyerek girecek halin yok. dişlerini kürdanla temizleyecek halin yok. basbaya değişiceksin işte.
hiçbir zaman kişiliği tam olarak gelişmemiş erkektir. hatun kişi karşısındaki insanda kişilik eksikliği olduğunu anlayınca anında terkeder er kişiyi. er kişi zaten eksik olan kişiliğini yitirmesi sebebiyle kişiliksiz kalır.
