açmayın olum böyle başlıklar, duramayıp yazıyoruz sonra geçmiş olsun kardeş, allah kimseye vermesin panpa diye mesaj atıyorsunuz. yapmayın etmeyin, madem ki açılmış biz de yazarız;
senelerden 2011 ocak, şuursuzca işe gidiyorum. hani yolda babamı görsem naber oglum dese allah versin hacı derim okadar yani. az gidip uz gidip durağa vardım varacagım bir den gözbebeklerim büyüdü sanki, gözlerim huzursuzlaştı ve onu gördüm bembeyaz bir mont üzerinde, sanki bir melek kanadı gibi duruyor. kalbim yerinden fırlayacak gibi degil atmıyor. dump dump yapan kalp d-u-m-p yapıyor esler veriyor. sanki sinyal bozucu hammer cihazı, onun alanına girince adımı sorsalar daha adımı koymadılar benim diyecegim. gel zaman git zaman bakıyorum tabi, önünden geçiyorum o da artık kayıtsız degil bakışlarıma, bakıyor ama neye bakıyor bilmiyorum. o nu görmediğim zaman günlerim çok boktan geçmeye başladı hep yatakta beş dakika sonra uyanırım dediğim günlere denk geldi. sonra erken kalkmaya, gömlek pantolon ütülemeye, kahvaltı hazırlamaya daha iyi görünmek için hersabah tıraş olmaya, ayakkabılarımı boyamaya, silmeye başladım yani sabah o nu görecegim diye hayatım düzene girdi. işi hala sevmiyorum ama o nu hersabah daha çok seviyorum be abi...
bir çoğunun başına ilk defa ortaokul veya lisede gelmiş hadisedir. hoşlanılan kişiyi görmek için sırf okula gidilir mi? evet gidilir. gençtik yaptık öyle şeyler. şimdi büyüdük kocaman olduk okula gitmiyoruz, derslerden kalıyoruz. çok güzel böylesi.
