hoşlandığı kimseyle arasında bi ilişkinin yaşanamayacağı ihtimalinin daha kuvvetli olduğunu içten içe hissetmiş kişinin içinde buluması muhtemel davranış şeklidir.
aslında ürkek bir yürektir,aslında kaçsa da içinde hep bir kovalama isteği vardır.söylemek istediği şeyi bir türlü söyleyemez,gizlediği o kadar çok şey vardır ki,anlatsa ah bir anlatsa hayallerini kim bilir ne kadar rahatlayacaktır.çok ürkektir yüreği,bir serçeye benzer,dokunsa kırılacak gibidir.kimi sevsem sensin şiirindeki gibi etrafta arar sevdiğini, gördüğünde yüreği öyle hızlı çarpar ki, tutamaz onu durduğu yerde, ürker sevdiğini söylemden ölebileceğine ve belki de bu nedenle aynı hızla oradan uzaklaşır.ama yüzünde olmasa bile içinde ne güller açmıştır ne fırtınalar kopmuştur kim bilir.sevgilinin bir tel saçını bile bulsa alıp onunla uyuyacak kadar sever, adeta kendinden geçmiştir bu insan.yıllar ilerledikçe böyle hoşlanmaları ne yazık ki unutur ve belki de sıkıcı bir insan olmaya başlar,ama sevgiliyi o ilk görüşte yaşanılan yüz kızarıklığı,kalp çarpıntısı,kaçamak bakışlar,sağa sola dönen gözler ve utangaç bir gülümseme. insan gerçekten insan olduğunu böyle duygular yaşayınca anlıyor galiba. yanakların nasıl pembe olup, o pembeliği yüreğin derinliklerinde hissetmek...işte o da bu yüzden ürkektir,bir ceylan bir serçe. pek uzun yaşayamaz ne yazık ki, bu dünya avcılık dünyası, çıkar dünyası.sükut-u hayale uğrayınca intihar etmesi işten bile değildir ama her şeye değer böyle bir duyguyu yaşamak.
eğer böyle yüce bir duruma düşmüşse bunu sürdürmesi gerçekten ona çok şey katacaktır. ama işte aşk bundan ibaret,kimisi birinden kaçar kimi kendinden kaçar kimi sevdiğinden kaçar.
kaçan kovalanır felsefesini benimsemiş insandır.kaçarken çok küçücük aralıklar olsa da açık kapılar bırakır.fazla abartmamakta fayda vardır zira fazla naz aşık usandırır.
hoşlanılan kişi o kadar tatlı bir insandır ki duygularına aynı anlamda karşılık vermiyorsa hayatından tamamen çıkıp gitmesinden korkan kişinin yapacağı eylemdir. en azından arkadaş olarak hayatında olmasını ister o insanın. öyle tatlıdır.
kafası karışık kişidir. onu kaybetmek istememekte ama aynı zamanda ona çok değer vermektedir. ya yardan ya serden vazgeçmeyi düşünmektedir... halbu ki bilse ne yardan ne de serden vazgeçmek zorunda olmadığını acaba düşünceleri değişir miydi?
hoşlandığı insanın hayal ettiği gibi temiz ve iyi niyetli olmayacağından korkandır. onun için yanıp tutuşsa da, içini kemiren kuşkulardan dolayı bir türlü karşısına çıkma cesaretini gösteremez.
kendi içindeki dengeleri oturtamadığından, karşısındakine de aynı oranda zarar vermekten korkan insandır. kararsızdır ve bu kararsızlığının yaralarına da yararı yoktur.
hoşlandığı kişinin doğru insan olup olmadığına bir türlü karar veremeyen insandır. bir yerde duygularla mantığın çarpışması gibi bir şeydir.
ya da başka bir ihtimalle naz yapma modundadır. kaçan kovalanır misali. ama buna bağlantılı olarak fazla naz aşık usandırır faktörünü da unutmamak gerekir.
ayy! ya anlarsaaa! diyerek yapılan eylemdir.bu eylem sonunda kendi kendine "salak! anlasın tabi neden kaçıyorsun sanki!" dedirtir. akabinde yine kaçılır.
sonuç: (bkz: platonik aşık)
hisleri bakışlarından anlaşılacak diye korkan insandır. hoşlandığı kişiyi görünce başka yere bakar. ona baksa gözleri takılacak, göz bebekleri titreyecek, eli ayağına dolanacaktır yoksa. yoksa karşıdaki kişi, zafer kazanmış komutan edasıyla uzaklaşıverecektir yanından. uzaktan da olsa sevmek, sevmeye devam edebilmek için sevdiği oranda kaçar karşıdakiden. karşıda kaldığı sürece kalbinde de kalsın diye...
