Komik bulduğum bir deyiş. Hoşgörünün bir politika olarak değerlendirilmesi, uygulanması vs durumudur. Hazarların, yöneticilerinin museviliği benimseyip halkta zerdüştlerin, hıristiyanların, müslümanların ve şamanistlerin barınmasının süper bir "hoşgörü politikası" olarak değerlendirildiği lise tarih kitaplarını akıllara getirir niteliktedir.
