Türkçeye, ateşböceklerinin mezarı olarak çevrilenbilen savaş karşıtı anime.
2.dünya savaşını, yetim kalan küçük bir oğlan ve kız kardeşinin gözünden anlatır, savaşın acımasızlığıyla karşı karşıya kalan iki küçük çocuğun hikayesidir.
ağzımın orta yerine sıçmış bırakmış bir animedir. çizgi de olsa savaşın insanlara açtığı yaraları gözler önüne sermiş ve kapital dünyaya bir kez daha lanet ettirmiştir.
Çok iyi bir anime. iyi olmasının başlıca nedenlerinden biri hikayenin gerçek olması. Bunu bilerek izlemek insana çok şey katıyor inanın. Yaşananların ağırlığı, atmosferle birlikte bizlere daha iyi yansıyor. izlerken kırık mutluluklarla birlikte büyük umutsuzlukların yaşandığını görebilirsiniz. Pek tabii bunu iki çocuk yaşayınca insanın içini daha farklı hisler kaplıyor. Savaş ortamı da olsa boşuna denmemiş: ''insan çoğaldı, insanlık azaldı.'' Nedendir bilinmez böyle bir ortamda kendini düşünür insanlar. Bencillikleriyle karınları doyar belki ama gönüllerinin ateşi çoktan sönmüştür. Aç kaldıkları, susuz kaldıkları her sahnede kendimden nefret ettim. Yediğim taze ekmeği, bir bardak soğuk suyu, sıcak bir çayı beğenmeyip geri çevirdim bazen. Bunlar hayatımızda olmazsa diye düşünmedik hiç birimiz, düşünmemeye de devam edeceğiz. Ne acı şeydir birilerinin birşeyleri ihtiyacı olup da diğerlerinin ona yüz çevirmesi. Bu animeyi izlerken ya da fark etmez izledikten sonra bu düşünceler sarıyor insanı. Bu kadar da acıklı bir hikayedir. Lâkin anlayana, anlamaya çalışana..
Bu animeyi mutlaka izleyin. Savaş ortamının sadece sıcak savaştan ibaret olmadığını görün. Yaşama anınızın zevkini çıkararak izleyin.
"Neden ateş böcekleri bu kadar çabuk ölmek zorundalar?"
sarsıcı bir etkisi olan duygusal anime. konu biraz klişe olsada 88 yılı düşünüldüğünde mükemmel bir iş olmuş. atmosferi sizi içine çeker. duygusal insanları ağlatabilir. tavsiye ederim.
kısmet hep savaşlarıymış bugün. bu kez farklı bir tür farklı bir yapım savaşın arkasından kalan çocuğun hikayesi. isao takahata bu kez savaşı bir animeyle anlatmış. bu kez etkilenen ise çocuklar, belki onların hikayesin en çok izlettirilmek istediği çocuklar... isao takahata, hayao miyazaki'nin öğrencisi olur belli ki çok şey öğrenmiş ve bizi beynimizden vuracak çok acıklı bir anime çıkartmış ortaya. savaşta yaşamaya çalışan çocuklar. bir abi bir de küçük kardeşi anlatmış, ailesinden ona kalan tek yadigar kardeşi. daha oyun oynama çağında bir çocuğun kardeşi için canla başla mücadelesi. savaşın o boktan, o pislik yüzünün arka tarafı. ve izleyici ağlıyor Seita'nın yerine, çünkü onun ne ağlayacak yeri ne de zamanı var.
çok eskiden izlediğim animeye olan borcumu ödemek için yorum yapıyorum.
animelerin başyapıtıdır,şimdiye kadar izlediğim ve beni bu basit gelen çizgi film kadar etkileyen hiçbir savaş filmi olmadı. izledikten sonra tekrar izlemek istedim gözüm yemedi, çünkü öğlen saatlerinde izledim akşama kadar ağladım. ulan bende abiyim, kız değil erkek kardeşim var ama olsun kendimi o durumda düşündükçe, neyse yine doldu gözlerim.
setsuko, seita. küçücük iki çocuk. ve kocaman bir savaş. savaş deyip geçme. devletlerarası savaşın yanısıra annesi, babası ölen bu iki çocuğun, insanlara karşı vermiş olduğu savaşı düşün. ateşböceklerini düşün. setsuko'nun masumiyetini getir aklına.
büyük adamların küçük ve sıradan insanların hayatlarını alt üst ettiklerini düşün.
onlar küçücük insanlardı, savaşta düşman devletle de ittifak devletlerle de alakaları yoktu. sadece yaşıyorlardı ve birgün savaşın ortasında buldular kendilerini. büyük adamlar çok bencil oluyorlar.
setsuko. bakalım, ne zaman kurtulacağım etkinden. hala ağlıyorum.
duygusal bir bünye için fazlasıyla tehlikeli bir animasyon film. izledikten sonra kendini tutmadan hüngür hüngür ağlayabilmek için yanlız olarak izlenmesi tarafımca tavsiye edilir.
anime diyerek küçümseyenler, bu da filmden sayılır mı diye düşünenler burun kıvırmakta inat ededursun, izlenebilecek en acıklı filmlerden birisidir. duygu sömürüsünü amaçlayarak yapılmış olduğunu düşünebilmek ise hakikaten kalpsizlik ve acımasızlık olmalı bana göre. nosaka akuyiki' nin otobiyografisi üzerinde küçük oynamalarla oluşturulmuş, insan olduğunu hisseden bütün bünyelerin izlemesi gereken fildir.
izledikten sonra kız kardeşimin bana
-abi sen son zamanlarda ne kadar değiştin ya. bana karşı melek gibi davranıyosun. ne oldu sana böyle?
şeklinde soru sorduğu film.
hiç bir film beni ağlatamaz derdim. bir anime beni ağlattı.
benim gibi cool bir bünyeyi bile ağlatabilmeyi başarmış aşmış anime. bir defadan sonra ikinciyi izlemek gerçekten cesaret istiyor. bir yerden sonra o kadar ağlıyorsunuz ki manavgat şelalesi yanınızda sönük kalıyor göz yaşında boğulayım! en etkileyici sahnesi kesinlikle setsuko'nun çıkıp çıkıp kaybolduğu fonda acıklı şarkı çalan sahnedir. olamaz der, ağlarsınız. yediğiniz onca pahalı ürün boğazınızda kalır. sonra gider bim'den alışveriş yapar, hallerini anlarsınız.
Akiyuki Nosakaisimli şahıs başından geçen bütün bu trajediyi savaşın bitiminden 22 sene sonra yazıp yayınlıyor ve 1988'de Isao Takahata tarafından konuya büyük ölçüde sadık kalınarak bu efsane anime yapılıyor.
uzun bir zaman boyunca elimde dolaşan bu filmi sonunda izleme şansı buldum. bu kadar ağır bir film olacağını hiç tahmin etmemiştim açıkçası. filme bakıldığında savaş, açlık, savaş çocukları gibi izleyici çekmek için sömürülmeye müsait konuları inanılmaz bir yalınlıkla anlatarak izleyiciyi kendine hayran bırakmıştır. bir çok eleştirmen tarafından savaş hakında yapılmış en iyi filmlerden biri olarak gösterilmiştir. bende, "bu yaştan sonra animemi izleyecem ulan" diyen bünyeleri alt üst etme kapasitesiyle de ayrı bir hayranlık oluşturmuştur.
son olarak filmin japonca ismi hem A Grave for a Firefly hem de grave of the fireflies anlamlarına gelebiliyor. japoncada isimler çoğul eki almadığı için böyle bir çeviri kaybı yaşanmış.
--küçük spoiler--
filmin içine bakıldığı zaman firefly'ın, yani ateşböceğinin neyin sembolü olduğu belirsiz. setsuko bir sahnede kamikaze pilotlarını ateşböceğine benzetmiştir mesela. ateşböcekleri ile direkt setsuko ve seita'da kastedilmiş olabilir. yönetmen burada izleyicinin yorumuna bırakmış.
--küçük spoiler--
ayrıca böyle başlayan bir filmi sevmemek mümkün değil.
orijinal hikayesinin ayuyuki nosaka'ya ait olduğu, isao takahata tarafından yazılıp yönetilen, bugüne dek izlediğim en etkileyici anime yapıt.
bir kız var. minicik. sevimli. adı "setsuko". 2. dünya savaşı esnasında abisi ile hayat mücadelesinde baş başa kalmıştır, "seita" ile. seita çocuktur henüz. hem kendine, hem kardeşine bakmak zorundadır. teyzeleri onları baş belası olarak görür ve pek iyi muamele etmez. babaları filodadır, haber gelmez. savaş bitince öğrenir seita, babasının çoktan denizin soğuk sularının dibine gömüldüğünü.. oysa annesi bir sürü cesetle beraber yakılmıştır, kavrulmuştur.. setsuko'ya kıyamaz, annesinin öldüğünü söyleyemez. teyzesi bir an bile tereddüt etmez annesinin öldüğünü söylemekte.. bir gün alır kardeşini bir sığınağa yerleşir seita. bazen çalarak, bazen eşyaları takas ederek yiyecek bir şeyler getirir kardeşine. mutludur iki kardeş, geceleri ateşböceği toplayıp sığınaklarını aydınlatırlar. sabaha ölür ateşböcekleri. ömürleri kısadır. parlarlar. ve sönerler. sonsuza dek... setsuko da ateşböcekleri gibidir, erken söner.. 2. dünya savaşının umursamadığı hayatlardan biri daha karışmıştır bilinmeze, ölüme çok yaklaşmış abisi seita'yı da yakın zamanda arasına alarak...
