insan, eninde sonunda,
ancak kendi kurdunu besler.
insan, kurdunu hak eder.
Insanı yiyen,
hakkını kendisinin hazırladığı kurttur.
Insan, birbirinin kurdu; değil,
kendi kendinin kurdudur ; insan insanın; değil,
insan kendinin kurdu...
(Bu kurt da, tüylü, azman, keskin dişli, hırıltılı lupus değil; kaygan, ufak, kemirgen çeneli, sessiz, kıpır kıpır solucandır.)
