her sene gencecik bir canı bu vakitler kaybetmekten bıktım artık.bu kimi zaman bir dost oluyor, kimi zaman uzaktan bir tanış, kimi zaman sadece haber metnindeki bir isim...
gitmemeliydin, anlıyor musun? sen henüz baharındayken bir hayatın, yaşamayı hak etmeyen caniler sokaklarda kol gezerken, yaşamaktan bıkmış insanlar ölüme geri sayarken... giden sen olmamalıydın.
bunu biliyorum geri gelmeyeceksin,öyleyese huzur içinde yat, mekanın cennet olsun sevgili arkadaş...
dün televizyonda 5 üniversiteli gencin ölüm haberini duyduğumda onların ikisinin aslında bir şekilde hayatımda yer aldıklarının farkında değildim.
5 tane üniversiteli pırıl pırıl genç kim bilir ne hayalleri ne umutları vardı diye düşünmüştüm.
ama hiç düşünemiştim hayallerini bundan birkaç gün öncesine kadar okumuş olabileceğimi.
kimbilir kaç entrysini okumuşumdur.
burda hergün birşeyler paylaşıyoruz, aslında hepimiz bir şekilde birbirimizden haberdar oluyoruz.
belki hayatından bir kesiti anlattığı entrysine gülmüşümdür,
belki başka bir entrysiyle bir yanlışımı farketmişimdir.
yüzümüzde oluşturdukları bir tebessümle, bir kızgınlıkla ya da çok basit bir kaç cümleyle bile olsada bir şekilde tüm yazarlar hayatımızda bir yer kaplıyor bir kaç saniyeliğine bile olsa.
kimbilir bizim sonumuz nerde nasıl olacak.
allah hepimizin sonunu hayretsin.
hem ona hem de arkadaşlarına allah rahmet eylesin.
