yani her ölümün acısı, duyunca dağlıyor insanın yüreğini de aga adam yanarak ölmüş yaa. tahayyül etmek istemiyorum, içim parçalanıyor. düşünmek istemiyorum çektiği acıyı o an ama engel olamıyorum kendime. nasıl bir acı, ızdıraptır. keşke yaşanmasaydı böyle bir acı. keşke gencecik bir arkadaşımız böyle bir ızdırap ile kaybetmeseydi hayatını. umarım ölürken çektiği acılardan çooook uzak bir yerlerde huzur içindedir şimdi. umarım kendisi gibi can vermek kimsenin yazgısında yoktur. toprağın bol olsun kardeşim.
dün gazetede okuduğum ve dehşete düştüğüm kaza haberinin başrol oyuncularıyla aynı sözlükte yazdığımı nasıl bilebilirdim ki.
az önce "gelişmeler" aracılığıyla öğrenmiş bulunmaktayım...
hayat ne garip; bir kaza haberi okuyorsun gazetede, "allah uzak etsin" diyorsun, "daha 19 yaşındalarmış" diyorsun, üzülüyorsun. anasını, babasını düşünüyorsun. ve tabii ki unutuyorsun hemen. ertesi gün "sözlükte ne var ne yok" diye merak edip, bilgisayarını açıyorsun ve o haber tekrar karşına çıkıyor. gazetede gördüğün fotoğraftaki o çocuklarla aynı sözlükte yazıyormuşsun meğer yıllardır, aslında bir nevi tanıdığınmış... hayat garip işte.
arkadaşlaeına çok değer verdiğin belliydi. hepiniz ilkokul arkadaşıymışsınız. ama keşke hiç ayrılmasaydınız. çünkü beşiniz bir yerde eminim çok güzeldiniz. çok gençtiniz ve hep genç kalacaksın. mekanın cennet olsun yavrucak.
gazetede karşılaştığım üzücü haberi okuduğum sırada onunla aynı platformda yazdığımızı bilmiyordum ancak o zaman da çok üzücüydü şimdi de öyle. ne olursa olsun o bir insandı, bir hayatı ve sevenleri vardı. allah ruhuna rahmet eylesin, sevenlerine sabır versin.
