Cemaat ağabey ablalarının birbirlerine kullandığı kelime.
Lise ve üniversitelerde öğrencilerin kullandığı kelime.
Camilerde imamlara ve kuran öğretenlere kullanılan kelime.
ankara da yaşamak
madde 38: -"hocam"a alışın, bu lafı duyunca kendinizi hoca gibi
hissetmeyin. bir ankara klasiğidir, özellikle üniversite kampuslarında
güvenlik görevlileri öğrencilere, taksi şoförleri güvenliğe, büfeciler
büfecilere, kısaca herkes herkese hocam der. ayrıca taksi şoförü
üniversiteli olduğunuzu anladığı anda hocam diye hitap eder size.
hoca değilsiniz, ankaralısınız.
dostum kelimesinden çok daha samimi gelmektedir kulağa. adam adres sormak için yaklaşır; dostum şuraya nasıl gidebilirim? ya da dostum ateşin var mı? gibi cümleler kuran insanlar daha bi itici gelir bana. sanki o kelimeyi kullanınca daha bi samimi ambiyans yaratacağını düşünüyorlar olsa gerek. bir de kardeşim diyenler vardır ki; alayı yavşak.
kısa lafın uzunu; samimi olmadığın ya da ilk defa karşılaştığın adamlara, kardeşim ve dostum kelimelerini kullanmak son derece itici bir davranıştır. onun yerine; hocam, sik kafalı japon askeri ya da bi baksana yarraam şeklinde hitap etmek daha samimi ve içtendir.
hocam kelimesinin hitap şekli olarak kullanıldığında kulağa çok itici gelmesi durumudur. hadi öğretmenlere o şekilde seslenmeye alıştık da, herhangi iki insan birbirine öyle seslenince çok sinir oluyorum. ankara'ya geldiğim günden beri dikkatimi çekmişti, sadece ankara'da kullanılmadığını da öğrendim sonradan gerçi. hele biri bana öyle dedi mi ne konuştuğumu unutuyorum sinirden o derece. boynuma yazı asmayı bile düşündüm "lütfen bana hocam demeyiniz" diye. anlamadığım şey, insanlar seviyor bu hitap biçimini. bende mi bir sorun var acaba?
edit: itici bulduğum kısım öğretmenlere, ilim irfan sahibi adamlara vs. hocam denmesi değildir. ben derslere gitmeye üşenen, tembel bir üniversite 2. sınıf öğrencisiyim. şimdi taksicinin biri neden çıkıp bana "hocam" diye hitap etsin ki?
