kendilerini espri yapmak zorunda hisseden hocaların, fevri bir sekılde yaptığı, espri diyemeyeceğim sadece gaf olan sözleridir.
ders ingilizce.
hoca sorar. "bu yazının türkçesini kim söyleyebilir?"
ihale üstümüze kalır ve başlarız türkçesini söylemeye.
lanet yazının arasında "Karı gördüm" cümlesi gecer. hani su bildiğniz hava durumu ile alakalı beyaz olan şey.
hocadan aniden gülme benzeri efektler gelmeye başlar. sandım ki, adam kalp krızı geçiriyor, bu hırıltılar başka birşey olamaz çünkü.
Bir kaldırdım ki kafamı, adam bildiğin gülmek eylemini kendince yorum getiriyor, yerlere yatıyor. garip gözlerle baktığımızdan olsa gerek durumu bize açıklamak istedi.
h- ehuhaouehehuoom, karı gördün mü sen seytanin fisildadiklari?
s- pardon hocam !?
h- karı diyor, ehuehlaouheheyy.
s- snow'un başka bir anlamı mı var hocam?
h- yok ben espri yaptım. **
koskoca sınıfta bir kişi tebessüm dahi etmedi. her birinin alnından öpme isteği uyandı içimde, hala da var. helal lan size.
bir de öğrencinin herhangi bir şeyi unutması durumunda söylenen ''bir gün kendini de unutucan evde dikkat et...'' vardır hiç şaşmayan. tahsil hayatımdan geçen her hocadan en az bir kez duymuşumdur. sözleşmelerinde falan yazıyor olabilir...
iki dersimize de giren ve program nedir tanımayan hocamıza:
+hocam ne defterini açıyoruz ?
-bakkal defteri. zuhahahahah (kimsenin gülmediğini görünce fade out azalır ses)
tamam hadi bakalım bu kadar güldüğümüz yeter şimdi derse geçelim. (bkz: kendin pişir kendin ye)
matematik hocamızın yaptığı espridir. hoca tahtaya bir soru yazdı.
+ gençler fikri olan var mı?
- ??
+ bu sınıfta fikri adında kimse yok mu? ehehe
- ??
Matematiği o günden sonra sevemedik.
