çocukken bilgisayar başında karton kesip, boyayıp kitap ayracı yapardım.
lisede yağlı boyaya başladım, çok güzel ve rahatlatıcıdır. renkleri birbirine karıştıra karıştıra üretirsin. boyum kadar tablo boyadım, yine de yetmedi.
bir süre kumaşlara sardım. çok pahalı geldi el kadar kumaşa dünya istediler bırakmak zorunda kaldım.
şimdi de iplerle uğraşıyorum. nakış işlemek biraz anneanne işi ama bir kumaş parçası ve bir kasnakla istediğin her şekle sokuyorsun rengarenk ipleri. kasnağın boyuna bağlı sınırlar.
rahatlatıcı hobileri olmalı insanların. üretmek insanı mutlu eder, sakinleşmek te öyle.
