Özellikle 30 yaşından sonra birinden etkilenmek zorlaşıyor. Bir bıkkınlık, tahammülsüzlük, gerçekleri kabullenişin getirdiği kolaylıkla karar verme vs. hoşlanacak kimse yokmuş gibi hissediyorum. Armudun sapı üzümün çöpü derken evde kaldık.
Bulsan bile onu göremediğin her an daha da soğuyorsun ondan. Dolayısıyla devamlı görebileceğin birini bulman gerekiyor. Zaten ha deyince olacak bir iş değil bu. Zaman istiyor. Ortak paylaşım istiyor. Güven istiyor. Falan falan. Zaten genelde belirlenen adayların çoğu fos çıkar. Kalan tek tük kişiyle de uyuşamayınca yalnızlık çekilmez oluyor.
hoşlanılan kişinin nişanlı ya da evli çıkmasından daha kötü bir durum değildir.
unutmaya çalışırsın onu, ama bir türlü aklından çıkmaz. allah düşmanımın başına vermesin...
elektrik alma mevzusu varya işte onu gerçekleştirememe durumu. güven meselesi. yeni tanıştığın kişiyi 'tamam işte bu' dedikten sonra tekrar aynı safhalardan geçip sonra ayrılma korkusu. kısa olan hayatta uzun ama boş bir ilişki yaşama korkusu.
çok büyük sorundur. sabah kalktığında aklınıza birisi gelmez sadece boş boş uyanır ve gece kendinizi nasıl bırakırsanız öyle devam edersiniz. yeni başlangıç yoktur ya ondan.
Gercekten etrafindaki kisiler tek tip dir, orijinallik, gercekcilik ve samimiyet bulamayan insan tipidir. Karsisina onu sasirticak kendisini sorgulaticak birisini ariyordur. Cok seymi istedik acaba.
hoş olmaz. hoş, her hoş geldin diyene hoş bulduk demek de hoş durmaz biliyoruz da genede hoşlanmadım ben bu fikirden. hoşt amınakoyim amma hoş yazmışım hoşafa dönmüş entry.
