dün gece odamda uzanırken karanlıkta, hoşlandığımı sandığım kızın gölgesine benzettiğim nesnenin aslında sandalye çıkması durumudur. işte insanoğlu bu kadar da aciz... kalp gözüyle bakarsan işte o zaman hoşlandığın kızı görebilirsin ancak. ben bunu hayatımın default fon müziği olarak kaydettim. yok lan, hayatımın mottosu olarak farklı kaydettim.
Açık kahverengi saçları, demir gibi iradesi de vardır.En önemlisi ayakları yere basar.Ve kişiliği de yeterince oturmuştur.Sanırım ben böyle bi kız görmedim gördüysem de aklıma gelmedi. Şahsımca gören hatırlayan ne şanslı bi insandır.
