koca bir çölde
sonsuz bir kum denizinde,
arıyorum
yitik yolu arıyorum
bulamadığım yolu.
bir orada, bir burada
bütün yönlerde ruhum
bulamıyor aradığını.
bu korkunç boşlukta
bu sonsuz boşlukta,
her yanım kum
alabildiğine parlak, boğucu
kumlar uzanıyor çevren’in sonuna değin
sonra bir ses duyuyorum
tatlı, gür ve kahredici
diyor ki bana:
yitik bir ruh sanıyorsun kendini sen!
bir ruh sanıyorsun kendini
yanılıyorsun. bir ruh değilsin gerçekte
yitmiş de değilsin
bir hiçsin yalnızca
yoksun sen
