Bence her şeyin sonu var lafı çok doğru ve bencede olmalı ama insan aklı bence bunlara pek anlam veremiyor yani sonucunu cevabını bulamıyor benim fikrim bu belkide yoktur.
Hiçlik veya öncesi kavramı size göre değil göreceli olarak değişir. Bu kavram daha çok bilimsel olarak anlamsız olunan konu hakkında söylenir.
Örneğin zamanin göreceli olmasi aslında sadece zaman içinde ki bir birimin sürekli tanmsiz olmasıdır.
Size göre suan vardır Lâkin siz şuanda sonrasını asla bilemezsiniz. işte bu ve bundan sonrası Hiçliktir. Çünkü Hiçlige gidiyoruz. Boşluk ise evrende yoktur. Her şey birdir ve herşey Tektir. Asıl boşluk olarak öncesi söylenirse de işte buda sadece algı meselesidir.
Yaratıcı ve yaratılan olarak bildiginiz bizler şuan herşeyi ışık hızı seviyesinde görmekteyiz. Lâkin yaratıcıya göre ise herşey zaten olmuş ve bitmiştir. O yüzden yaratıcı tıpkı bilgisayar oyunun sonunu gören bilen bir tasarımcı gibi tüm ayrıntıyı biliyor. işte kader olarak bildiğimiz olay örgüsü neticesinin alamıda onun zamanda bize kısmen bazı noktalarda kontrol için yaptığı dokunuşlardır.
O hâlde Hiçlik bize göre yine zaman mekan ve alem konusunda vardır. Hiçlik yokluk veya boşluk değildir. Hiçlik sözlük kavramı olarak yok gibi olsada aslında Hiçlik zamandan öteye ışık kavramından öteye gitmektir. Çünkü âlemler iç içe dir. Her şey Tektir. Her şey birliğe gider. O yüzden hiçlik yani yokluk diye kavram yoktur. Lâkin anlamsız daha öncesi bilinmez olarak kullanılan hiç kavramı mümkündür.
Biz yoksak o zaman biz yokuz demektir. Eğer biz bizi ve beni bilmiyorsak o zaman da biz diye bir şey olmaz. Çünkü yine yaratıcı cennet modelini uygulamak için bizi ben kavramı yani zaman içine sokup zamandan hızlı şekilde çıkararak bizi arındırmış ve insan modeline sormuştur. O halde bu demektir ki hiçlik sadece bizim var olmayışımız değildir.
Şuan benim çocuğunun olmaması Lâkin benim onun varlığını var olacağını bilmem bir hiçlik kavramidkr. Çünkü olabilir veya olmayabilir. Tıpkı bir olasılık gibidir. Ancak olasılıkta yapaikan şart koşma meselesi ise olayı bilinmez olmaktan çekebilir.
Buda Yaratıcı'nın bizi var etme sebebine götürür. Burada ki şey Yaratıcı'nın bizim onun varlığını yani hiçligii bilmemizi istemesidir. Bu bir şart konusudur. Yani ben insanı yaratacağım ancak olayın sonunda o beni bilecek ve yaratıcı kavramını tanıyarak artık yaratıcılık kudretim olduğunu ifade edebileceğim demektir. Yani allah yaratıcı sıfatını bizi yaratmayı başarmasi ve bizi milyonlarca zilyonlarca olasılıktan çekip almasi iledir. işte böylece hiçlik kavramı var olur ve sonucu da belli olur.
Yolda adamın biri ordan geçen birinden yardım istemiş. Yardım edersem ne vereceksin demiş oda hiiç demiş.
Tamam demiş yardım edip adamın işini
Görmüş. iş bitince hadi bakalım hiçimi ver demiş. Diğer adam şaşkın ben sana birsey vadetmedim demiş. Adam tuturmuş hiç i vereceksin diye. Baş edemeyip kadıya gitmişler kadı nasrettim hoca , davayı anlatmışlar hoca düşünmüş oturduğu minderi kaldırıp bunun altında ne var demiş. Adam hiç demiş tamam al o hiçini git demiş.
