bir sınava girmiştim.
erken gitmiş olacağım ki, gözetmenler ve ben varım sınıfta sadece. gözüm kapıda, geleni geçeni izliyorum. böyle dalıp gitmişken, boylu poslu bir adam girdi içeriye. gayri ihtiyari ona doğru baktım. benim ona hayranlıkla baktığımı görür görmez yüzünün bir kısmını kapattı. dikkatsizliğimden dolayı ne yapmaya çalıştığını anlayamayıp önüme döndüm.
sınav sonunda yanımdan geçtiğinde anladım. yüzünün sol tarafı yanmıştı. kim bilir bu zamana dek, ne insanlarla tanışmış, ne bakışlarla karşılaşmıştı ki, başını eğip yüzünü kapatmak onun için bir refleks haline gelmişti.
işte böyle adiyiz arkadaşlar. hiçbirimiz iyi insanlar değiliz.
hepimiz kendi çıkarlarımızı düşünen mahlukatlarız, benciliz. işte bu yüzden de hiçbirimiz iyi insanlar değiliz. işte bu yüzden iyi insan diye bir şey yok.
