tembelliğe benzer ama aslında tembellik değildir.
bu tür insanları ne değiştirir hiç bilinmez.
askerlik mi,
yeni bir kız mı,
evlilik mi?
kimine hiç bir şey fayda etmez..
amansız bir hastalıktır.
not:kendimden biliyorum..
önemsemek istiyorum, bir şeyleri kafaya takmak istiyorum, uzun zamandır her şeyi sallaya sallaya her şeyi sallar oldum. artık sallamak istemiyorum. içinde bulunduğum durumdan gerçekten çıkmak istiyorum. her gün saatlerce düşünüyorum nasıl yapabilirim diye ama bir türlü bir sonuca varamadım. benim durumumda olan pek çok insan var biliyorum, hissediyorum.
Önemsememek mi tam olarak bilmiyorum ama başımdan geçen güzel bir anımdı tabi o zamanlar güzel değildi.
Olay 2 sene önce gerçekleşiyor. Istanbul da özel bir üniversite de okurken çalışmamında vermiş olduğu başarısızlıkla hazırlıkta kalmıştım ve babam ile benim aramda geçen konuşma.
Babam-e
Ben-m
e - oğlum hazırlıkta kaldın mı?
m - evet baba ya o kadarda çalışmıştım ama finalden geçemedim
e - oğlum nasıl geçemiyorsun anlamıyorum salak mısın nesin bi problemin mi var senin vs
m - ama baba bütün sınıf kaldı
e - +÷=%$:,!&*
Tabi sonrasında farkettiğim durum lisede alışmışım bu yalana hala devam ettiriyorum.
