evin bir müddet sonra çöplüğe dönmesine yol açacak eylemdir. aslında elden geçirilen şeylere daha dikkatli bakıp, bir kaç kere daha düşünülse, atmak mümkün olabilir belki. yine de atılamayacaksa, atılmasın tamam. bir gün mutlaka lazım olacak demektir.
çoğu arkadaşım çöpümde yeri bile olmayacak nesneleri özel kutularında ölene kadar durduracaklarını, her birinin birer anı olduklarını söylüyorlar, çöpçülükten başka şey değil.
Belki bir gün gerekir, ya da anısı var diyerek her şeyi biriktirmeye kalkarsak vayy o evin haline!
Çok özel bazı şeyler dışında biriktirmem çünkü derli toplu ev tutkunuyum.
Çekmeceler, dolap içleri, raflar öyle çin kerhanesi gibi olmayacak, afaganlar basar.
iki sezon üst üste giymediğim her kıyafet ve aksesuar kadrodan çıkar meselâ.
Sevdiklerime veririm, bağışlarım..vs..
Ben kendim adına bu duruma derya Baykal sendromu diyorum.
Geçen gün bebe bisküvisinin paketine baktım baktım baktım sonra yok atma bununla bir şey yaparım ben dedim ve içini silip koliye koydum. O kolide neler mi var ahahaha söylersem deli dersiniz. Ceviz kabuklarını, sahilden topladığım taşları ve diğerlerini hayatta anlatmam.
