once uyku aliskanligi degisir, sonra yeme aliskanligi degisir, kisisel bakimin yanina yaklasilmaz, herseye aglanabilir ya da gulunur, hayata kusulur sonuc depresyon. *
bu dünyaya ait olmadığını düşünmek, insan davranışlarından kendinden soğumak belkide bundandır her şey insanı bitiren rahatsız eden belki asıl mutluluk öbür dünyadır çilesiz dertsiz...
eğer birşeyleri doyumsuzca tadarsanız mutluluk kavramının bir esprisi kalmaz. bu durumda zamanla hiçbir şeyden mutlu olamazsınız, yani biz buna aşırılıktan kaynaklanır diyebiliriz.
bilimsel araştırmalara göre bazen aşırı stresin yol açabileceği durumdur. stres hayatta kalmak için üretilen bir hormonun sonucudur. örneğin bir kaplandan kaçan bir geyik, o an strese girerek tek önceliğini hayatını kurtarmaya adar ve kaçmaya başlar, bu esnada beyin, vücudun diğer fonksiyonlarını kilitler, o an senin için sexin, üremenin, hayattan zevk almanın zamanı değildir, sadece hayatını kurtarmalısındır.. işte bu sebepten dolayı çok fazla strese maruz kalan insanlar, hayattan zevk alma, eğlenme gibi duygularını tamamen beyinlerinin bir oyunu sebebiyle kaybederler.
dünya nüfusunun 2/3'ünde ülser bakterisi olmasına karşın , bu vürüs herkesin vücudunda tektiklenmiyor, yani faliyete geçmiyor.. yapılan araştırmalarda bu vürüsün neye göre bazı insalarda faliyete geçip, bazı insanlarda faliyete geçmediği açıklık kazandı, cevap tabi ki de "stres"di.
özetle stres beyin kapasitenizi kilitler, duygularınızı köreltir,zevk alma, eğlenme yetinizi kaybettirir hafızanıza ve zekanıza zarar verir.
bazen sebep;
belirlenen bir şeyden mutlu olmaktır.
o şeyde mutlu olunamıyorsa, mutlu olmanız gerekenlerde mutlu olmayı göremiyorsunuzdur. ne mi olur?
geçer gider, ileride ise, mutlulukları kaçırmış olmanın mutsuzluğu çekilir. ne mi olur?
o da geçer ve gider...
kısaca;
hayatı bir bütün olarak değerlendirmektense, ufak parçaların birbiriyle bağlantıları olarak görmek gerekir, ki bir bağ koptuğunda, diğer bağlardan mutlu olunabilsin...*
bağlanılan insansız geçen birkaç günde gerçekleşebilen durum. varlığından haberdar olup fakat sesini, nefesini, bir sözünü duymamakla insanı kaplayan ruh halidir. uzun süre atlatılmaz. insanı amaçsız, boş, kendini hayatın sırtında bir yük olarak görmesine sebep olur.
