yaşla doğru orantılı olarak kendini hissettiren gelişmedir. yaşınız ilerleyip gençlik günleri uzaklaştıkça, genç insanlara özgü heyecan, coşku, kankacılık, yerinde duramamak gibi özelliklerden de uzaklaşır, yalnızlaşırsınız.
Doyumsuz olmaktır. Bu tür insanlar, gerçekten memnun olunmayacak bir durum başa gelinceye kadar böyle sorunlu takılırlar.. Yine de düzelmeme ihtimalleri, düzelme ihtimallerinden büyüktür.
gautama buddha denilen saygıdeğer abimiz, insanların sadece savaşlarla ve büyük felaketler ile değil, aynı zamanda hoşnutsuzlukla da mücadele halinde olduğunu fark edip; tüm mal varlığını arkada bırakarak terk-i diyar etmiş ve tüm bu acılardan kurtulmanın yolunu aramış. adam bakmış ki zenginler bile mutsuz, bitmek bilmeyen hırsları ve ağzını açmış onları bekleyen ölüm denilen ejderhadan korkuları var.
yanlış anlamadıysam mevzuyu 'mutsuzluğunuzla barışık olun' ve 'carpe diem' e bağlamış. birtakım meditasyon teknikleri ile zihin bunu başarabiliyormuş da ölme eşeğim ölme.
bence anı yaşa mottosu ya da zırvası diyeyim, oldukça saçma. insanın -gerçekleşmeyeceğini bilerek de olsa- geleceği için güzel hayaller kurması kötü bir şey değildir. insanı insan yapan şeylerden biri de belki de budur. ya da geçmiş... geçmişte kalan güzel günleri yad etmek ve onları iple, hatta vinçle çekmek. bunda ne gibi bir sakınca vardır? anı zaten yaşıyoruz, geride neler bıraktığının cevabı üzerine düşünmek ve gelecekte seni nelerin beklediği muammasının üzerine sorular sormak, işte bunlar daha ilgi çekici olsa gerek.
Bireyde, çocukluktan beri kurulan toz pembe hayallerin gerçekleşmeyeceği anlaşıldığında vuku bulan hadisedir. Hepimizin farklı hayalleri vardı, okul olarak, iş olarak, arkadaş, dost, sevgili olarak. Kimilerimiz ailesinden kazık yedi belki de. Bi bok olmuş değiliz bundan sonra da olamayacaz gibi, çünkü yaşlandık, çok hayalkırıklığına uğradık, hevesimizin içine sıçtılar be. Artık büyüdük. Memnun olsakta olmasakta boş, nötr.
Özellikle Türkiye Cumhuriyeti sınırları içerisinde fazlasıyla kendisini gösteren durum... Normal değil mi ? Sürekli hayat daha pahalı hale geliyor. işsizlik fütursuz şekilde artış gösteriyor. Sokakta kazara birine çarpsan ve kusura bakmayın desen sizi öldürecekmiş gibi bakıyor... işin şımarık olma durumu ayrı bir davranış ve karakter şekli olarak tanımlanabilir ama ülkemizdeki insanların cidden umudu ve mutluluğu azalıyor :(
