birilerini unutulmaz kılan paylaşımlar mıdır yalnızca, yoksa o birine karşı beslenen, belki de çok şey paylaşanların arasında yaşam bulan sevgilerden daha yakıcı olan sevgi midir? paylaşılanlar, yaşananlar gün gelecek belki de unutulacak, ama hiç bir şey paylaşmamış olsan da cümlenin gizli öznesi olan o belki de hiç unutulmayacak, unutulamayacak. onun kalbindeki yerinin göstergesi bazen kaçamak bir bakış, bazen yanından geçerken aldığın hoş bir koku, belki de kelimelerin tesir edemeyeceği bambaşka bir his. hiçbir yaşanmışlıkla içi doldurulmamış berrak bir his, nafile çabalarla geçmişe gömülmek üzere tabutlara konmakta. ne çare?
en mantıklı çabadır. aşkı unutmak değildir belki bu. layık görülmemenin acısıdır bir ihtimalle de. "hiç"tir o aslında. hem de öyle böyle değil, koskoca bir hiçtir. unutamamak, o "hiç"in içini doldurma çabasıdır. ama dolmamıştır, dolmuyordur ve asla da dolmayacaktır. o koca boşluğun içinde kaybolmak istemeyen de, çabalar bunu yenmek için. gerçekten de sonunda, yenmek için nedeniniz çıkar.
muhtemelen bircok platonik asigin gerceklestirdigi eylemdir. ama onlarin sandiklari gibi zor degildir, hele imkansiz hic degildir. "sen oyle san", "anlayamazsin" diyenleri duyar gibiyim.. peki o zaman, acalim biraz mevzuyu. hic sevgili olmadiginiz biriyle ozel bir sey paylasmamissinizdir, hatirladiginizda gozlerinizi doldurmaya yetecek bir aniniz yoktur, beraber yapmayi ozleyecek bir seyiniz bile olmamistir. eger arkadas iseniz arkadas ortaminda beraber olmussunuzdur, arkadas bile degilseniz de uzaktan uzaga bir hayranlik beslersiniz. ama ya ozel anlar? ozel sozler? paylasilan herhangi bir sey? yok, yok, yok.
peki platonik arkadas, soruyorum sana..
* hic bir sarkiniz oldu mu?
hayir..
* hic kulagina seni nasil sevdigini, sana nasil asik oldugunu fisildadi mi?
