geçmişten bugüne çok fazla acı biriktirilmesi sonucu kalbin isyan edip duyarsızlaşmasıdır. yaşananlar okadar ağır gelir ki, bir yerden sonra insan taşıyamayacağını fark eder ve belki de kendini savunmak adına her türlü duyguya kapatır kendisini. yani, tepkisizleşir kısaca.
bu bir nevi bitkisel hayattır aslında; fazla atraksiyonel durumlar sonrası gelen fazla şaşırmalar, ardından fazla acılar, fazla gözyaşları ve tüm bu fazla deşarjların sonunda hissedecek duygu kalmayan bünyenin yaşadığı nahoş durumdur. o kadar nahoştur ki; olayın farkında olmak bile birşeyi değiştiremez; zira hiçbir şey hissetmeyen bünye hiçbir şeye üzülemediği gibi hiçbir şeye de sevinemez. ot gibi yaşanan kimi için bir kaç ay; bazıları içinse bir kaç yıl sonrasında duygular geri gelebilir..
yazarın daha önce de belirttiği üzere bu bir nevi bitkisel hayattır aslında; komadan çıkıp çıkmayacağınızı ise zaman gösterir.
antidepresanları bünyeye bastıktan sonra oluşabilecek durumdur. hissizleşir her yanınız, kalbiniz bile durur ama dünya dönmeye ve siz içinde erimeye devam edersiniz.. hissetmezsiniz
nefes alamamak gibidir hiç bir şey hissedememek. Ölüm gibidir ve soğuktur yüzü, teni. Donup kalır bakışların bir yere ve odaklanırsın; oysa kafandan milyonlarca şey geçer toparlayamazsın hiç birini. Darmadağınık olmuşsundur, susarsın konuşmazsın ve aslında bağırırsın içinden avazın çıktığı kadar. Belki de her şeyden çok o andır yaşamak anı bilemezsin. Çünkü hissizleşmiş ruhun seni terk etmiş gibidir. Bomboş bakışlar savurursun odanda. kimse yoktur yanında. ağlasan ağlayacaksın oda olmaz. tüm bu duyarsızlaşmalarının açık vereceği bir güne özlem duyarsın. Biter her şey biter yaşıyorsundur ama yoksundur da.
