allah ın sünneti. kendi hayatımızı biraz gözlemlediğimizde de elde ettiğimiz sonuçtur. insan aciz, tez canlı yaradılmıştır ve üzerimizdeki bu can havli her bir işimize yansır. dizginlemek ne bilemeyiz bazen, umutları da korkuları da sıkıntıları da dizginlemek gerekir oysa. an içinde yaşarken zorluklarımızı farkındalıklarımız farkına varmayı unuturken bir dost sesiyle irkiliriz eğer şanslı isek, elbette varsa böyle bir dost ses ve bizim duyabileceğimiz kadar yakınsa..
çevremizde kimse yoksa bile dönüp kendimize sorduğumuzda ve yaslandıysak bir kez evrenin hakimine var mı ki beklemekten öte... umutlarımız, çabalarımız bir bir suya düşerken ve tüm hayallerimiz yıkılırken buna müsaade etmemek adına alabiliyor muyuz elimize kırmızı bayrağı üzerinde umut yazılı, düşmek üzereyken tekrar sendeleyip aynı şevk
ve aynı güçle doğrulabiliyor muyuz..
imtihan dünyası olduğunu unutup yoksa cennet hayalleri mi kuruyoruz sürekli...
allah ın inşirah suresi ndeki çağrısına kulak verebiliyor muyuz?
insanı yorulmaya teşvik eden ulvi söz. Nerde bizde "inşirah'a" kulak verebilmek.Yorulmak için çabalamamız lazım.
Ölesiye yorulalım ki kanasıya su içelim...
