insanlarin bu kadar karamsar olmaları beni delirtiyor.
ulan farkında olmadan bazen ufacık şeylerle bile mutlu olmuyor mu insan?
asıl sorun ne biliyor musunuz? insanlar sürekli ulasamayacaklari şeyleri düşünüp (ama bir gün ulasabilirsin hayat bu, imkansız değil) kendilerini karamsarlığa atıyorlar.
3 günlük dünya da acını da çek ama mutlu olmayı da bil. azıcık şükret. sokakta kalmadığına, aç uyumadığına, başına milyonlarca bela gelmediğine ne bileyim bir sürü şey işte. herkes değerlidir.
Akıllı insan işidir.
Mutluluk amaç mı?
Mümkün mü böyle bir pembe dünya?
Kimi kandırıyorsunuz?
Ölüm gerçeği varken yaşadığınız şu illüzyon içerisinde hangi ayeti görmezden geliyorsunuz?
Bir ağacız belki ve mutluluk dallarımızda yeşeren bir yaprak ve bazen verilen bir meyve belki...
Editto: mutsuzluğun olmadığı ender anlardadır mutluluk...kimse bu amk dünyasında sevgi kelebeği modunda yaşayıp veda etmiyor. Açın kitabı okuyun...ve her haliyle benimsemek lazım hayatı. Bu illa depresif olacaksın anlamına gelmiyor. Her şey insan için...her duygu her his vs.
hani jean paul sartre ın bir sözü var ya '' hayat üç bölümdür: dünyayı değiştireceğini sandığın, dünyanın değişmeyeceğine inandığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun. '' diye. işte bu sözde bahsedilen 2. ve 3. evreye geldiğinde asla mutlu olamayacağını düşünmeye başlıyorsun.
ya kendini herkesten üstün görmek yada hayatı boyunca çok üzülmek .. Ya hep ya hiç gibi bişey . Umudunu kaybetmek kadar kötü bir durum var mı demeyin. Asıl umutsuzluk bidaha mutlu olamayacağını düşündüğün an başlar.
baştan kaybetmeye mahkum olmaktır önce kendini mutluluğa hazırlayacaksın sonra çevrendekileri* mutlu edeceksin sonra onlar seni mutlu edecek mutluluk öyle ucuz bir şey değil çabalamak onu elde etmeye çalışmak gerekir.
bugünlerde çok sık düşündüğüm şey. bunu oğuz atay okumaya başladığım zamanlarda keşfetmiştim halbuki. nedenini ise tam kestiremiyorum. belki zamanın öğrettiği çaresizliğin getirdiği belki de geleceğe yönelik karamsarlık... hiç olmadı bugününde yaşadıklarından çıkardıkların. hayata dair öğrenilmesi gereken tek şeydir aslında. yalnız acınası olan bunun hayatının çeyreğinde kabullenmen.
saplantıları aşıp hayata güzel yönden bakmak gerekir. unutulmamalı ki devri alem denilen şans meselesi
vardır. gün gelir devran döner mutluluğu bir anda yakalayabilirsiniz. karamsar olmaya gerek yoktur.
öğrenilmiş çaresizlikten süregelen bir davranıştır. rahatsızsınız aslında bu durumdan ama aynı zamanda alışkınsınızdır da. hem sorun var, hem yok gibi; hem iyi hem kötü olmak gibi; hem gece hem de gündüz olmak gibi bir şeydir, psikolojinizi değişken yapar. mutluyken bir anda mutsuz olursunuz, ya da dün sizi mutlu eden bir şey bugün bir şey ifade etmemektedir. öyle...
