zira erkekler ilk birkaç buluşmada hesap ödemeyi normal sayar ki belki de normaldir ancak bu uzun süreli bir ilişkiyse ve sürekli hesabı erkek ödüyor, kadın bırakın ödemeyi bu konuda bir istekte dahi bulunmuyorsa erkek kendisini enayi gibi hissetmeye başlıyor.
karşısındakinin kendisiyle sadece para için birlikte olduğunu düşünüyor. bu durumda evlenildiğinde sadece bir damızlık olarak kalacağını anlayarak kadından uzaklaşıyor.
bu anlamda erkek kadına hesabı ödetmese bile kadının da bu konuda teklifte bulunması ilişkinin seyri açısından önemlidir.
kendisine hesap ödetmeyerek cinsini üstün kılmayı amaclayan erkegin ısrarla hesap ödemek istemesi sonucunda bir türlü hesap ödeyemeyen kadındır.
elini cüzdanına her attıgında 'aa lütfen n'apıyorsun? ben varken sana hesap mı ödetirim?' gibi buram buram ego tatmini kokan cümleler kuran, ancak bi yandan da içinden 'keske o ödese lan!' diye geciren dürüst(!) erkeklerin yapacak baska bi' sey bırakmadıgı kadındır aynı zamanda.
bunu kevaşelik derecesine ilerletmiş olanlar üç kuruşluk keyiflerle hem kalplerini hem bedenlerini kirletmekte olup karşı tarafa sadece hesap kadar hasar vermektedirler. Humanist bir bakışla incelendiği zaman kendisine tecavüz edilmesine izin vermekle aynı eylemdir ve adamın beline dolanmış bacaklarıyla zavallılar sınıfının en altına doğru süratle düşmektedir. Acınası durum içerisindeki kadındır.
hesabı başka şekillerde kesmenize imkan tanıyan kadındır ve muhtemelende istediği budur. hayat felsefesini al gülüm ver gülüm üzerine oturtmuştur. yada üzerine oturmuştur.
lafa gelince eşitliği savunan kadın, nedense kasada hiç oralı olmaz, bazen 'yok canım bu sefer de ben ödiycem' gibilerinden mırıldansa da bu tavrı erkeği kışkırtmak içindir, bu erkeklik gururu denen şey ne menem bişeyse gaza gelinir ve her defasında hesap erkek kısmına itelenir.
Kendi tavuğunu yolan kadın tipidir. Bulmuştur bi saf, kendine aşık etmiştir. Aşkım buluşalım aşkım görüşelim tiplemeleriyle hiç bi zaman yüzsüzlüğün sınırına inanmamıştır.
