genel olarak insanların negatif olarak yorumladığı histir. fakat hiçbir yere ait olmamak, temel olarak kendi benliğinin eşsiz olmasından kaynaklanır.
duygusal olarak yalnız bırakabilir insanı fakat bunun dışında kötü bir yanı yoktur. aksine başka insanlara ya da olgulara bağlı olmadan yaşamı sürdürmeyi sağlar ve bu sayede yaşanacak üzüntüleri en aza indirir.
Bu hisse sahip olanlar hala kendini arayan insanlardır. Aidiyet hisleri körelmiş olabilir belki çok gezmekten belki çok insanla tanışmaktan. Hatta duruma el koyamayıp kendisini dünyaya ait hissetmeyeni bile vardır. Halbuki insan her yaptığı işte kendini bulmaya çalışır. Rastgele girdiginiz bir kitapcidan kendinize aldığınız bir kitapta ya da her sabah beklediğiniz durakta , kimbilir belki de kendinizi yataktan zorla çıkardığınız bir sabahta.. Velhasıl kendinizi bulunca bulacağınız muhterem histir kendileri. Bu arada bulmasanizda olur. Celişkiler beşiğinde yaşamak istiyordur belki ruhunuz,kimbilir..
düşünün bir yerden bir yere taşındınız.
artık ne oralı ne de buralı olursunuz, ait olamazsınız. eski anılarınız bile bir süre sonra canlanmaz, geri dönüp gitmeye kalktığınızda üzülme, mutlu olma hiçbir duygu durum yoktur.
hissizleşmeye başlar ve tüm heyecanlarınızı kaybedersiniz. örnekler çoğaltılabilir, ilişkilerde de insan böyle oluyor.
Genel olarak aidiyet hissinin olmamasıdır. En ücra köşelere kaçmak istersiniz tabi bunu becerebilirseniz. Kolay kolay sevemezsiniz aynı zamanda kolay sevilmezsiniz de. Kısacası boşlukta sallanıp durmaktır. Evet.
Evinden memleketinden bir müddet uzak kalan insanlarda olur. Kafa yapısı ve beklentisi değişmiştir, çok insan tanıdıysa insanlara mesafesi uzaklaşmıştır. Hep bura benim yerim değil der ama gittiği yeri de kendini misafir gördüğü için yadırgar, afallar.
