bazen, adresi belirsiz bir tuzaktı kuytu ormanlıklarda. herşeyi bilmeye yakın olmanın verdiği derin mutsuzluklarla buz kristallerinden çelenkler yapan bir orta dünya erkeği vardı. ne zaman sıcak bir kadın iklimine girse erimek hoşuna gidiyordu çünkü. oysa; o erirken onunla erimeyen, onu toplayan, kollarıyla sarmalayan güçlü kadını bulmak ne kadar yanılgıydı heyhat!.. bir bar filozofunun "çok kadın hiç kadındır oğlum" sözünü düstur etmekle başlamıştı herşey. uyandı...orglar orta dünya için tehlikeydi artık. ecik bücük ağızlarına güdümlü anne terliğiyle vurulmalıydı. bu iş için elf kadınları mükemmeldi. hepsi anaçtı, güzeldi ve kadındılar. onlardan bir ordu kurdu. artık onların emrinde bir komutandı!..
