genelde dizileri izleyince olduğunu düşündüğüm eziklik.
neyse şimdi şahsi hikayeye geçelim.
bir zamanlar annem küçük bir çocukken anneannem ona ve dayıma ortak para verirmiş. yani 5 lira verirmiş misal, üleşin dermiş. yine öyle yapmış. annem de gitmiş ilk tenefüsten kendine bir şeyler almış kantinden. ama işte havasını da atacak ya paranın üstünü, yani aslında dayımın payını "üstü kalsın." diyerek bırakmış kantinciye. sonra da havalı bir şekilde çıkmış kantinden. **
ama kantinden çıkmasıyla dayımın onun bacaklarına yapışması bir olmuş. "param nerde benim? ver paramı çabuk." şeklinde yırtınmaya başlamış haklı olarak. ee annemde para ne arar... mecburen gitmiş kantine, geri istemiş parasını. karizmanın nasıl yerle bir olduğunu siz düşünün artık.
