beyin kuyusunun dibine vurmus insanlarin yaptigi eylemdir. hic bir seye olumlu bakmazlar. "aman, ya su olursa? peki basaramazsak?" yada "olumsuz bir sonuc verirse?" diyerek kendilerini geri cekerler. hayat kumarini oynamak icin riske girmekten kacarlar, ayni ticaretteki cesaretsizlikleri gibi. sirf bu yüzden kaybetmeye mahkum kalip, yavrusu sinek tarafindan kacirilmis danalar gibi havaya bakmakla yetinirler.
ölüm ise hepimizin basina gelecek bir olaydir, düsünsekte olmasi gereken bir durumu, ne sartlar altinda olursa olsun, degistiremiyecegimiz icin; en hayirli olanidir...
hic olumu dusunmemek ya da "olumu hic dusunmemek" arasinda sadece vurgu farki mi var yoksa manaya da etkisi var mi o farkin? sahsi dusuncem birisinde lakayd kalma durumu varken digerinde istemli bir davranis sozkonusu. hemen insan dusunmemeyi istemsiz kilabilir mi demeyin. bunu yapan akil degil kalptir. belki daha derin manasiyla nefis. o lakaydliktan gununu gun etmekten baska bir sey sadir olmaz bunyeden. ama istemli dusunmeme, zihin altinda yatan beka duygusuna karsi kisinin cigliklarini ortme girisiminden baska bir sey degildir.
akabinde ve detayinda kisi ne kadar tutarli ve ciddi durmaya calisirsa calissin deger verdigi seylerin, hatta kendisine ait bazi yanlarin bir bir gidisi karsisinda tutunacak bir dal bulamayacak. daha dogrusu o cigligi, vaveylayi susturacak veya duyulmaz kilacak bir izolasyon malzemesi bulamadigindan ya kendinden vazgececek ya da teslim olacak.
