hayatımda en az 3-5 kez yaptığım eylem. bir iki defasında ilginçtir ki öyle bariz bir halsizlik falan hissetmemiştim. son kez ise geçen yaz yaşadım, bilhassa hiç yorulmamak insanın uyku düzenini tepetaklak edebiliyor. ki 40 dereceye varan sıcaklarda o dönem zaten günümü telefon-bilgisayar-yatak üçgeni arasında geçiriyordum. o gün ise annem benim tembelliğimden illallah edip bana zorla salonun tozunu aldırmıştı. fakat hayatımın en berbat anları arasında ilk 3e girer desem fena olmaz, uykusuzluktan vücudum hararet yapmış, alev alev yanıyordu, elimi kolumu kaldıracak takatim yoktu.
Berbat bir his hele de sabahladıktan sonra akşama kadar uyumuşsan gözünü açtığında gece olmuşsa bütün dengen kayar. Kendi adıma söyleyebilirim ki insanlıktan çıkmış gibi hissettiriyor gözümden uyku aksa da akşama kadar uyumayıp gece uyuyup uykumu düzene sokarak toparlıyorum o dönemlerde. Gece çalışmak zorunda kalanların Allah yardımcısı olsun.
Yaz aylarının getirdiği rahatlığın yanında arkadaş ortamlarının da katkısıyla sıklaşan, ayrıca istisnai olan sınav zamanlarınında vazgeçilmezi bi durum.
gün içinde insanı baya bir olumsuz etkiler gözlerde yanma midede gariplik çırçıra kadar gider kafanızı koyduğunuz yerde uyur kalırsınız.sabah erken olan derslerde ben genelde öyle yaparım da.
geceyi hiç uyumadan geçirerek sabahın olmasını izlemektir. benim için çok sıradanlaşan b,r şeydir ilk kez hiç uyumadan sabahı gördüğümü hatırladım şimdi çok ilginç gelmişti bana.
