sizi tanımayan biriyle konuşmaktır. içinizi dökersiniz, rahatlarsınız. belki bir daha hiç görmeyeceğiniz birine anlatmaktasınızdır düşüncelerinizi. rahatlatıcı olabilir ama derine inilmemelidir çok fazla.
5 yıl aynı bölümde okumamıza rağmen bir kere bile konuşmadığımız bir arkadaşla mezun olduktan sonra konuşmaktır. tuhaf bir şey sadece tahminler yürüterek tanımaya çalıştığın bir insanla konuşmak..
Yaklaşık 1 aydır kanadalı biriyle yaptığımdır. Hem kültürel düzeyde yüksek biri hem de paralel hayat yaşamışız. O anlatıyor bir kaç saat ben susuyorum bazen ben anlatıyorum o susuyor. Ben sabah 10da onla konuşmaya kalkarken o gece 1de beni bekliyor genelde. Bazen de o işten çıkınca yazdığında burada gece 12 oluyor. Ama gerçekten birbirimizi tanımadan derdimizi anlatmak bize çok güzel yetiyor.
buna tepki koyarsa insanlar nasıl biriyle tanışacak? sonuçta tanımadığın biriyle konuşarak tanışırsın. tanıdığın da bir zamanlar hiç tanımadığın biriydi.
ara sıra , özellikleri geceleri konuşuluyorsa insana farklı bakış açıları, ilginç hikayeler katar. bir ara vardı böyle biri, tanışınca tadı kaçıyor olayın.
sürekli yapılmaması gereken eylem. bir kez yaparsın "lan ne güzel ne rahatlatıcı bir şeymiş" dersin ve devamını getirirsin fakat sonunda boşluk hissine sebep olur. her şey kararında güzel.
