otobüslerde örneği boldur.
yanına oturulan teyzenin bitmek bilmeyen sorularına cevap verdiğin yetmezmiş gibi bütün hayat hikayesini de yol boyunca dinlersin.
yol uzunsa yapılan en büyük işkence başlar kolay gelsin.
Tanıdığın birine anlatmaktan daha kolaydır. Otobüste birlikte oturmuşsunuzdur mesela. kadınlar da bunu çok yaparlar. Başlarlar muhabbet etmeye. Derken eşlerinden, eltilerinden, gelinlerinden görümcelerinden dedikodu etmeye. Çünkü o, orada kalacaktır, bilirler.
Seni çok iyi tanıyan birine anlatmaktan daha iyidir. Çünkü o sadece dinler, seni tanımadığı için tarafsızlıkta bir numaradır. Anlattıktan sonra kendini iyi hissetmeni sağlar saçma saçma konuşmayıp. Yerine göre eleştirir gerekirse de.
terapi gibi gelir rahatlatır insanı, karşındaki kişi seni tanımıyor, dolayısıyla olaylara objektif bakar üstelik ''ulan bunu anlatırsam kullanır mı? , başıma dert olur mu?'' diye düşünmezsin karşındaki seni doğru dürüst tanımaz çünkü dolayısıyla daha bir dürüst olursun anlatırken daha bir cesaretli olursun. kısacası yararlıdır ama öyle her önüne gelene her şeyini açarsan dünyayı tersten görürsün ölçülü olmak en iyisidir.
