Tanıdığınız biri olsaydı o kişiye aşık olmayacağınız kesindi. Insan bünyesi gizemi seviyor, çekici geliyor. Öte yandan tanımadığımız biri zihnimizde her şekle girebilir. hayal dünyamız, olmasını istediğimiz tüm koşulları sağlar ve kişiyi tam da istediğimiz gibi biri gösterir, akabinde aşık olduğumuzu düşünürüz. Ama işler tabiiki öyle değildir.
işte bunlar hep zihin oyunları.
referansa bağlı durumdur. bana o'nu kimin anlattığı önemlidir. diğer ihtimallerin hepsi sanal bir kahramanlık oyunundan başka bir şey değildir. uzaktan uzağa kesişmekle veya gün ortasında dinlediğim radyodaki kadının sesiyle avunmaktır ötesi.
aslında ''aşık olmak'' yerine ''aşık olduğunu sanmak'' demek daha isabetli olur. aşık olmak ve aşık olduğunu sanmak arasındaki nüansı bilmek gerçekten zor. kişinin kendini zayıf ve mutsuz hissettiği dönemlerde bunu daha sık yaşadığını görüyoruz ama bu drama müdahale etmiyoruz. psikologların işine karışmak olmaz -dramdan para kazanan kaç meslek var ki- burnunu sokma psikologun işine.
hani bu sanrıdan kimseyi uyandırmak gibi bir niyetim yok. bana kalsa ben alırım çayımı kahvemi, yaslanırım koltuğuma, hiç tanımadığı birine aşık olduğunu iddia eden kişiye bakarak keyif yapar -başkası kahkaha da atabilir- damağımı şapırdatırım. zoruna giderse bir çay da o'na söylerim. zaten zoruna giderse ayıkır, pencere önünde çığırdığı serenatın bir kova suyla yıkanmasına gerek kalmaz.
yoksa ben hasta mıyım, hiç tanımadığım birinden ateş bile alamıyorum!
