abi bende çok sık oluyor bu ya. seni hiç tanımayan, anlattıkların yüzünden seni yargılamayacak, sorgulayacak, suçlamayacak birilerine bir şeyler anlatmak insanı çok rahatlatıyor. psikologa gitmek gibi bir şey.
internet kullanımının gelişmesiyle tavan yapmış eylemdir. bazen çok güzel olur. bazense içinden çıkılmaz bir noktaya varır. yine de keyiflidir. bi' nevi bedava psikolog olayıdır.
acı veren bir derdin sızısı azalmaya başladığında gelen sakinlikle bu istek tavana doğru yükselir. her fırsatta "ne var amk sen kimsin ne istiyosun" tepkisini vermeye meyilli olmayan bir bünyeyle bütünleşmesi halinde insanın içinde ciddi bir rahatlama hissine dönüşür. bir bakarsın ki, anlatamam/anlatamıyorum dediğin şeyler dilinden dökülüyor. kısacası iyidir, hoştur. bazen yaptığımdır.
En yakın dostunla bile bu kadar konuşmak istemezsin inan bana. Arkamdan konuşur derdi yok, sırrımı birine anlatır rezil olurum yok, dedikodu çıkar korkusu yok. Ohhh bi insan daha ne ister ki. En temizi budur evlat, inan bana.
En güzeli ve heyecanlısı barda tanışılan kızla olandır. Karşı masadaki kızla hep bakışılır ve harekete geçmek için artık son taktikler ve gaz verilir kendi kendine.Ayağa kalkılır ve o sırada artık beyin çalışmaz durumdadır ve kalp ritmi doruklara ulaşmıştır.Ona geldiğini anlayan kız ise size bakıyordur artık.işte tam bu sıradaki istek zirve yapmıştır artık.Masaya gidilir ve elinde birası olan kıza son bir adım atılıp akıldakilerin uçup sihirli sözlerin söylendiği zamana gelinir. " merhaba... "
aklıma bile gelmezdi benim böyle bir istek barındıracağım.
normalde son 3 senedir yüzyüze görüşüp konuşabileceğim yada dışarı çıkabileceğim arkadaş sayısı sıfır, bildiğin sıfır. 3 yıldan daha önce de sadece 1 kişi vardı, artık yok. şuanda 1 kişi ile sadece yazışarak arkadaşlık kuruyorum o kadar. yıllardır dışarı hep tek çıkarım, tek yürüyüş yaparım. hiç memnuniyetsizlik duymadım bundan. o duyguyu bilenler bilir, yıllardır yalnızsınızdır ama herkesin yakındığı ve olumsuz hissettiği o yanlızlık duygusunu da tatmamışsınızdır, bu durumda yalnızlık hissetmezsiniz, arkadaş yada ilişki kurmak için çabalamaz hatta aksine bu eylemden kaçarsınız, hal böyle iken kendinizle memnunsunuzdur.
fakat ne oldu bilmiyorum ama son 1 aydır birileriyle sesli olarak konuşasım var. neden böyle bir istek duyduğum üzerine düşününce aklıma; kendi diksiyonumu/sesimi dinlemek ve nasıl konuştuğumu gözlemlemek, karşı insanı dinleme ve anlama becerimi gözlemlemek, konuşurken tutunduğum tavır ve görüşün karşıki insanda nasıl tepki vereceğini gözlemek, birşey konuşurken karşı insandan farklı görüş, fikir, bilgi edinme isteği, konuşma becerimi geliştirme isteği geliyor.
:/
aslında amaç tanıdığın insanlardan bıkmışlık ile ilgili bir şey. Bazen sadece bir yabancıyla saçama bir konu konuşma istersin , kendini anlatmadan onun kişiliğini dinlemeden.
