bazen bir insana üzülmektir bazen bir hayvana bazense cansız bir eşyaya.
evet, bir sehpaya mesela.
çöpün yanına konmuş eskimiş bir sehpaya.
nice kahveye eşlik etmiştir belki de. Yeni kurulan bir yuvaya girmiş, evin çocuklarıyla büyümüştür.
çiçek saksılarına arkadaş, yeni dantellerin vitrini olmuştur.
bazen bir insana , bazen bir canlıya bazense hissetmeyen eşyalara üzülmektir.
insan olmak. hissetmektir.
büyük ihtimalle onun için daha önce kimse üzülmemiştir , o ise sıçan kuşa bile bokunu kaybettiği için üzülür . kaybeder , hayatta ona yer yoktur . (bkz: kendimden biliyorum).
birinin üzüntüsüne ortak olup üzülmek kolaydır zor olan başarısına mutlu olmaktır sözünü akla getiren fakat yine de insanı duygularını kaybetmemiş, vicdan sahibi bir birey olduğunun göstergesidir.
Üzülüyorlar çünkü insani merhamet duyguları çok yüksektir. üzülüyorlar çünkü empati yetenekleri çok gelişmiştir. bugün veya yarın başkalarının başına gelen olayın aynısının başına gelebilme ihtimalini düşünüp yardım için seferber olurlar. Kötü olan veya henüz kötü olmaya başlayanlar bu duyguları anlayamaz, anlatmaya gerekte yoktur. insanlar alemini ayakta tutan tek bir güç vardır oda merhamettir. Tolstoy'un kitabında anlattığı gibi " insan neyle yaşar " sorusunun cevabını kendince bulup, insanın sevgi ile yaşadığını ve bu sevginin de merhamet doğurduğunu bilir.
