hayat bu geldik gidiyoruz. iyi ya da kötü yaşadık, gidiyoruz ama bir şeyler eksik. bir insanın yaşayabilceği en kötü şey nedir biliyor musunuz? yalnız ölmektir. hiç sevilmemiş kişi yalnız ve eksik ölür.
Sadece sevgili değil, dünya üzerinde kimse tarafından sevilmemiş olmak insanı kötü hissettirir. Hiçbir şey olmamış gibi devam edersin hayatına ama kendinle başbaşa kalınca, hiç sevilmemiş olmana ağlarsın. bu sadece senin bildiğin bir gerçektir, çünkü bundan sonra da seni sevecek kimse olmayacak. Sessizliğin sağır ettiği kulakların, yalnızlığın buza çevirip karanlıkta kalmaya mahkum olan kalbin acısını duyar, biraz da ona ağlarsın..
insanları sözleri ile değil de eylemleri ile değerlendirirsek ben de hiç sevilmedigimi söyleyebilirim zira bugüne kadar ne kadar seni seviyorum diyen olduysa sonunda başkalarıyla evlendiler. Eleştiriyorum diye söylemiyorum ama ben birini seviyor olsam başkası ile evlenmem yani.
Sevgilisi hiç olmayan insanların kafasına taktığı konu. Sevilmek için illa sevgilinizin olması gereği mi var? Belki de biri sizi uzaktan uzaktan kalbine yerleştirdi ve daha da çıkartamadı, gömdü oraya. Tabi bunları söyleyen ben ve kelin ilacı olsa başına sürmesi falan...
Yarım yamalak sevilmekten iyidir ama gene de çabuk kandırılırlar. insanların başka uğraşı yokmuş gibi o salak anlık duygularını bu kişilere çok güzel enjekte ederler.
Ayrıca bu kişileri yönetmeyi bildiğinizde onları sürekli peşinizden koşturabilirsiniz. Saf saf hayaller kurdurup sonra üzülürler. Tüm erkekler ve kızlar geberip gidebilir.
Polyanacılık oynayıp belki seven biri var ama medeni cesareti yok o yüzden sana yokmuş gibi geliyo, vardır vardır herkesin seveni vardır mühim olan cesarettir.
Sevgiden nasiplenmemiş bir kul olmaktır ve mümkün değildir.
En kötü bir köpeğiniz kediniz sever sizi...bir ışık bir yıldız sever.
Ne kadar alıyorsunuz bu deryadan?
Asıl sorun bu cankuş...
