nedensizdir. Genelde mutlu kisilerin ve amacsız kisilerin basına gelir bana cok olan durumdur. Ister ıstemezz aklıma gelıyor boyle anlarda kaybedenler kulubu adlı fılm nedendır bılmıyorum. Hatta orda bı replık vardı " en yuksege cıkabıldıgınde sımdı nolacak napıcam dıyorsan sende kaybedensın" sanırım bu tarz bıseydı oyle ıste . Dıyecegım o kı regl donemı sadece kadınlarda degıl dusunme yetısını kaybetmemıs erkeklerde de benzer bı durum oluyor.
Çok güldük kesin çok ağlıycaz diyerek üzüntü durumunu beyne alarm saati gibi kurmaktır .beyinde zamanı gelince daha önceden ayarlanmış durumu çalıştırır.
garip bir durumdur. içine sanki bir öküz oturmuş gibi hissedersin. gülmek dolaşmak istemezsin. sadece boş boş oturmak ve bir an önce bu histen kurtulmak istersin. ama olmaz o günün tamamı zehir olur sana. kendini sadece sevdiğin insanın kollarında güvende ve mutlu hissedebilirsin. o anı yaşamak içinde neler vermezsin.
Bir yerde okumuştum yanlış anımsamıyorsam şöyle bişey diyordu; yapmakta olduklarınla yüksek benliğin uyuşmadığı zaman durduk yere gibi gelen, sebebinin farkında olunmadığı bir durumda yaşanırmış bu tür mutsuzluklar.
Hiç sebep yokken mi? Amına koyim bin tane sebep varken mutlu olmaya çalışıyoruz. Ülkenin durumu, genel düzelmeyen durumlar vs varken saçma sapan şeylerle mutlu olmaya çalışmak artık bir yaşam tarzı oldu.
Görmezden gelip kaçmak en mantıklısı.
Ah ah sığamıyorum ki dünyaya. Sebepsiz değil. Birikmiş sebepler beklenmedik anlarda vuruyor. Ya kabullenmeye korkuyorsun ya da henüz oturup düşünmedin sebebini. Belki de yersizdir ufacık bi şeydir. Bendeki öyle. Ama öyle çok tekrar etti ki kendini. Sığamıyorum dünyaya.
